Από το 2003, όταν ο Μένιος Σακελλαρόπουλος εισήλθε για πρώτη φορά στον εκδοτικό χώρο με το βιβλίο 20 χρόνια ταξίδια με τον Παναθηναϊκό, για να ακολουθήσει την αμέσως επόμενη χρονιά το Ολυμπιάδα, Ιστορία και θρύλοι, έχει περάσει μια εικοσαετία στην οποία ο γνωστός δημοσιογράφος απομακρύνθηκε από το υλικό της αρχικής καθημερινής του πραγματικότητας στο αθλητικό ρεπορτάζ για να εγκατασταθεί με τακτική παρουσία στον χώρο της μυθοπλασίας. Το Ενός λεπτού σιγή (εκδ. Ψυχογιός), το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα, είναι το δέκατο έβδομο μυθιστόρημά του (όγδοο στη συνεργασία με τον τωρινό εκδότη του) από το 2006, παραγωγή που μαρτυρεί, αν μη τι άλλο, έναν συνεπή συγγραφέα και ταυτόχρονα αφηγητή ο οποίος έχει πράγματα να πει.
Στο πρόσφατο βιβλίο του το εναρκτήριο κεφάλαιο θυμίζει την αιφνιδιαστική εισαγωγή με την οποία τα σκανδιναβικά αστυνομικά μυθιστορήματα επιδιώκουν να φέρουν σε ανισορροπία τον αναγνώστη – μια σκηνή βίας που στην πορεία αποδεικνύεται κάτι διαφορετικό από αυτό που φαίνεται στην αρχή: είναι η γνωριμία με τη Βάλια, πρωταγωνίστρια της ιστορίας, η οποία για λόγους που δεν γνωρίζουμε βρίσκεται έγκλειστη σε ψυχιατρείο. Το νήμα της αφήγησης ξετυλίγεται σε μια σειρά από φλας μπακ που εξιστορούν την πτώση της. Ενας παραμελημένος γάμος, η διολίσθηση στην τηλεοπτική μπάλα από τη μεριά του συζύγου της, Παύλου, η δική της καταβύθιση στο τέλμα της δουλειάς και της φροντίδας των παιδιών (η Μυρτώ προετοιμάζεται για τις πανελλαδικές εξετάσεις, ο μικρότερος Φίλιππος μπαίνει στην εφηβεία), δημιουργούν τις προϋποθέσεις της εκτροπής. Η σαγήνη μιας εξωσυζυγικής σχέσης με τον ιδιοκτήτη του γυμναστηρίου της έρχεται σταδιακά, ανεπαίσθητα, θα έλεγε κανείς, η εξέλιξή της μοιάζει ιδανική, η κατάληξή της θα είναι καταστροφική. Καθώς ο Παύλος ανακαλύπτει τυχαία τι ακριβώς συμβαίνει, η εικονική πραγματικότητα της Βάλιας καταρρέει μαζί με τη φαινομενική ισορροπία της κατάστασης: θύμα χειροδικίας από τον σύζυγό της, απαξίωσης από τα παιδιά της, αδιαφορίας από την καλύτερή της φίλη και, τελικά, εγκατάλειψης από τον εραστή της, θα βρεθεί αποκομμένη από κάθε στήριγμα. Συνέπεια θα είναι η κάθοδος στην κόλαση της απομόνωσης που θα την οδηγήσει άστεγη στον δρόμο και στο ψυχιατρείο. Η ζωή όμως δεν είναι ευθύγραμμη, οι ευθύνες επιμερίζονται και η λύση που δίνει η πλοκή δεν αφήνει τον αναγνώστη χωρίς κάθαρση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
