Ράθυμο μεσημέρι, σε μια φιλήσυχη γειτονιά, κοντά στο Αλσος Παγκρατίου. Η Μαρία Λαϊνά ανοίγει την πόρτα του διαμερίσματός της και μας υποδέχεται με ένα ευγενικό νεύμα. Στα πόδια της η Μπίλη, η τρίχρωμη γάτα της, με τα γαλαζοπράσινα μάτια. Γύρω μας – τα βιβλία, τα έπιπλα, η διακόσμηση, ο φωτισμός – μια ατμόσφαιρα ετερόκλητη αλλά συμπαγής. Περνάμε αμέσως στο ευρύχωρο καθιστικό, όπου ο φιλοξενούμενός της Μομτσίλο Ράντιτς, ο σέρβος ποιητής και μεταφραστής της, μας προσφέρει τσάι. Καθόμαστε όλοι σε μεγάλη απόσταση μεταξύ μας, φοράμε μάσκες, για προφανείς λόγους. Το βλέμμα της Μαρίας Λαϊνά, όπως πάντα, αινιγματικό, αδιαπέραστο, ερμητικό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
