Πρόσφατα απεδήμησε ένα από τα διαπρεπέστερα τέκνα της ελληνοαμερικανικής διασποράς. Ο Σπύρος Βρυώνης, φίλος αγαπητός, γνωστός όχι μόνο για το εξαιρετικό επιστημονικό του έργο για τη βυζαντινή ιστορία, αλλά και ως πολέμιος των «εχθρών» της Ελλάδας. Στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ, ο Μάρκος Αντώνιος αποχαιρετάει τον Βρούτο λέγοντας: «Υπήρξε ένα είδος που δεν θα ξαναδούμε». Η ρήση ταιριάζει στον Σπύρο. Η μόρφωσή του ήταν μοναδική. Γνώριζε σλαβονικά, οθωμανικά και περσικά εκτός από αρχαία ελληνικά και λατινικά, ώστε να διαβάζει Ομηρο και Λουκρήτιο όταν ήταν κλινήρης σε νοσοκομείο. Δίδαξε χρόνια μεσαιωνική και βυζαντινή ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες και διετέλεσε διευθυντής του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη.
Γνήσιος Κεφαλλονίτης, αν και γεννήθηκε στις ΗΠΑ, με την εξυπνάδα και τις ιδιομορφίες του είδους. Από τα πολλά του έργα το πιο σημαντικό πιστεύω ήταν το μεταφρασμένο στα ελληνικά από το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ, 1996) Η παρακμή του μεσαιωνικού Ελληνισμού στη Μικρά Ασία και η διαδικασία εξισλαμισμού: 11ος-15ος αιώνας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
