Πατροκτονίες και εκτελέσεις. Πόλεμοι και πρόσφυγες. Γηγενείς και μετανάστες. Ανεκπλήρωτοι και εκπληρωμένοι έρωτες. Συναντήσεις και χωρισμοί. Μνημόνια και καραντίνες. Εισβολές και ταραχές. Ανθρωποι και τέρατα. Ζώντες και νεκροί. Στα 50 αφηγήματα του Αλέξανδρου Ρασκόλνικ που εκδίδονται υπό τον τίτλο 121 λέξεις ακριβώς (εκδ. Φερενίκη) και απαρτίζονται πράγματι, όπως υπόσχεται ο συγγραφέας, από 121 λέξεις έκαστο (το ίδιο και το σημείωμα του οπισθόφυλλου), σκιαγραφείται ένας κόσμος μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, ουτοπίας και δυστοπίας, ελπίδας και εφιάλτη. Κάτω από την επιφάνεια των σύντομων μύθων υποκρύπτονται αναφορές, άλλοτε εμφανείς, άλλοτε λιγότερο, μυθολογικές και μη, ως υπαινιγμός και αντικατοπτρισμός τους. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται στην πορεία ότι οι βινιέτες αυτές, τρυφερές, βίαιες, ανησυχητικές κατά περίπτωση, οφείλουν να διαβαστούν προσεκτικά και παραπάνω από μία φορές προκειμένου να αποκαλύψουν το πλήρες νόημά τους. Η εικονογράφηση του Στάθη Σταυρόπουλου, οργανικά δεμένη με το στόρι που εκτυλίσσεται πλάι της, αποδίδει εκφραστικά το κλίμα της αφήγησης.