Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς πως ο Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον (1874-1936) στα εξήντα δύο χρόνια που έζησε θα προλάβαινε να γράψει 80 βιβλία, εκατοντάδες ποιήματα, θεατρικά έργα και 4.000 άρθρα και δοκίμια. Εγραφε όπως ανέπνεε αλλά ουδέποτε υπήρξε προχειρογράφος. Η γλώσσα του, που παραμένει αξεπέραστη, σπάει κόκαλα, ενώ τις παραδοξολογίες του είναι σχεδόν αδύνατον να τις μιμηθεί κανείς, και το χιούμορ του είναι πολύ συχνά πιο εξοντωτικό και από εκείνο του Μπέρναρντ Σο, με τον οποίο υπήρξαν στενοί φίλοι. Αλλά ο μόνος συγγραφέας της εποχής του με τον οποίο θα τον συνέκρινε κανείς είναι, πιστεύω, ο Καρλ Κράους. Εξαιρετικά δημοφιλής στον καιρό του, ιδίως για τις αστυνομικές ιστορίες του με πρωταγωνιστή τον πατέρα Μπράουν, την ειρωνική και ξεκαρδιστική νουβέλα του Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη και την αξεπέραστη μελέτη του για τον Ντίκενς, ο Τσέστερτον είναι επιπλέον ο αδιαμφισβήτητος συνεχιστής της μεγάλης παράδοσης του Τζον Ράσκιν, του Τόμας Καρλάιλ και του Μάθιου Αρνολντ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
