Ηπρόσκληση ήταν από το υπουργείο Πολιτισμού για την «υποδοχή του 2000 στη γειτονιά της Ακρόπολης». Υπουργός ήταν τότε η Ελισάβετ Παπαζώη. Ο χώρος της δεξίωσης ήταν ο «Διόνυσος». Η δεξίωση, μαζί με άλλες εκδηλώσεις για την υποδοχή του νέου millennium, είχαν κοστίσει στον έλληνα φορολογούμενο – εκείνη τη μακρινή εποχή του ΠαΣοΚ – ένα δισεκατομμύριο δραχμές. Φόρεσε ένα βελούδινο μαύρο φόρεμα, μια βελούδινη vintage κάπα, δανεική από φίλη της, και μαύρες γόβες. Οταν έφτασε στο εστιατόριο η έκπληξη ήταν μεγάλη. Στον «Διόνυσο» δεν προβλεπόταν θέση για τους προσκεκλημένους δημοσιογράφους στη ζεστή αίθουσα. Επρεπε να μείνουν στις βεράντες, κάτω από τις τέντες και τις σόμπες εξωτερικών χώρων. Στο ρεπορτάζ της έγραψε «σαν όλα να είχαν στηθεί για τη μόστρα, για τους προνομιούχους, για τις πρώτες σειρές…». Κατηφόρισε την Αποστόλου Παύλου κλαίγοντας για την προσβολή και τρέμοντας από το κρύο.
Η Ολγα Σελλά – αυτή είναι η προσκεκλημένη δημοσιογράφος στον «Διόνυσο» – αφηγείται τη ζωή της και την εμπειρία της ως ρεπόρτερ στο βιβλίο της «Πόσες Λέξεις; Ενα πολιτιστικό μετα-ρεπορτάζ 1995-2016», που κυκλοφόρησε πρόσφατα (εκδ. Στερέωμα, πρόλογος Ρούλα Γεωργακοπούλου). Ρεπόρτερ για το βιβλίο, για το θέατρο αλλά και τα «έκτακτα» πολιτιστικά, όπως το millennium, η Ολγα Σελλά δούλεψε στην «Καθημερινή» στη μεταιχμιακή εποχή που η «κουλτούρα τυπωμένης εφημερίδας» άλλαζε. Πρόλαβε όμως να εμπεδώσει τις αρχές του «χαρτιού», έστω και αν τώρα γράφει σε ηλεκτρονικά μέσα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
