Η έλευση της πανδημίας στις αρχές του 2020 πιθανότατα θα θεωρηθεί μελλοντικά ως το μείζον ιστορικό ορόσημο των αρχών του 21ου αιώνα, υπέρτερο εκείνων του 2001 ή του 2008. Η 11η Σεπτεμβρίου και η οικονομική κρίση υπήρξαν πράγματι γεγονότα με παγκόσμιο αντίκτυπο τα οποία υπέσκαψαν το αφήγημα της Δύσης για τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο. Ομως τόσο η τρομοκρατία όσο και οι ταλαντώσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος αποτελούν φαινόμενα εγγεγραμμένα στη σύγχρονη μνήμη, συλλογική και θεσμική. Αντίθετα, η έννοια μιας ασθένειας υψηλής μεταδοτικότητας για την οποία η επιστήμη δεν διαθέτει αποτελεσματική θεραπεία αφενός προέρχεται από ένα παρελθόν (της γρίπης του 1918, της χολέρας του 19ου αιώνα, της πανώλης του Μεσαίωνα) που προσεγγίζεται πλέον μόνο διά των γραπτών πηγών, αφετέρου εκπροσωπεί έναν κίνδυνο που θεωρούσαμε εξημερωμένο. Ο κορωνοϊός ενσαρκώνει σε μεγάλο βαθμό τις συνέπειες του ανθρωπόκαινου – τον συνδυασμό κλιματικής αλλαγής, υπερεκμετάλλευσης φυσικών πόρων, αλλοίωσης οικοσυστημάτων, έκθεσης πληθυσμών σε ζωονόσους που απειλεί να αντιστρέψει την πορεία της ιατρικής. Τα 6 εκατομμύρια των νεκρών του ως τώρα συνιστούν τάξη μεγέθους συγκρίσιμη με τις πολεμικές εκατόμβες του 20ού αιώνα: ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος επέφερε στρατιωτικές απώλειες 9 εκατομμυρίων περίπου. Το αποτύπωμα πανδημιών τέτοιου μεγέθους προδιαθέτει για ποικίλες μεταβολές. Ενα πιθανό σχεδίασμά τους επιχειρεί ο Φαρίντ Ζακάρια, δημοσιογράφος του CNN και της «Washington Post», στο βιβλίο Δέκα μαθήματα για την εποχή μετά την πανδημία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
