Τι θα μπορούσαμε να πούμε για την «ελληνική γλώσσα τον 21ο αιώνα», όταν διανύουμε ακόμη την πρώτη εικοσαετία του; Η Ιστορική Γλωσσολογία, όπως συμβαίνει γενικά με την Ιστορία, δεν μπορεί να κάνει ασφαλείς προβλέψεις για το μέλλον – μιλάει για το παρελθόν μέχρι το παρόν. Την πρόκληση όμως να απαντηθούν ερωτήματα όπως «Θα είναι ζωντανή η ελληνική γλώσσα στα τέλη του 21ου αιώνα;» και «Πώς θα είναι τα ελληνικά στη διάρκεια και στο τέλος του;» δεν μπορεί κανείς να την προσπεράσει – και ο γράφων θα το αποτολμήσει με βάση όσα γνωρίζουμε για το παρελθόν της, με βάση δηλαδή την επιστήμη, χωρίς κινδυνολογίες, και με συναίσθηση ότι αναφερόμαστε σε ένα μέλλον σχετικά μικρό σε σύγκριση με την ιστορία της ελληνικής!
Η ελληνική γλώσσα θα είναι μια ολοζώντανη γλώσσα στα τέλη του αιώνα μας – μόνο απρόβλεπτες καταστροφές όπως πυρηνικές εκρήξεις ή άλλα τέτοιας κλίμακας φαινόμενα, που θα είχαν ως αποτέλεσμα τη φυσική μας εξόντωση, αν, ο μη γένοιτο, έπλητταν την περιοχή μας, θα είχαν ως αποτέλεσμα την εξαφάνισή της! Μια γλώσσα ομιλούμενη σε δύο (μην ξεχνάμε την Κύπρο) κράτη, από συμπαγείς πληθυσμούς εντός τους, στα οποία μάλιστα αποτελεί την επίσημη γλωσσική μορφή, δεν έχει λόγο να φοβάται πως θα εξαφανιστεί ως το τέλος του αιώνα. Οι γλώσσες και κυρίως οι διάλεκτοι που εξαφανίζονται χρόνο με τον χρόνο σε όλον τον κόσμο δεν είναι επίσημες, συνεχώς καλλιεργούμενες και διδασκόμενες γλώσσες, όπως η ελληνική. Επομένως, παρόμοιες καταστροφολογίες πρέπει να λάβουν οριστικά τέλος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
