Στα γεμάτα αμφιθέατρα της Νομικής τη δεκαετία του 1980, μας είχε κερδίσει η φυσική ευγένεια του καθηγητή μας, Γιώργου Δερτιλή, αλλά θαυμάζαμε κυρίως την τέχνη της αφήγησής του και τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο συνέδεε το παρελθόν με το παρόν. «Συχνά σκέφτομαι ότι το «παρόν» σχεδόν δεν υπάρχει. Είναι μια φευγαλέα στιγμή» έλεγε στα τέλη του 2016 σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή».
Με ξεχωριστή ευγένεια και γενναιοδωρία, μας μετέδιδε το πάθος του για την Ιστορία και μας προξενούσε ένα όμορφο αίσθημα φιλομάθειας. Στα μαθήματά του χρησιμοποιούσαμε το βιβλίο του, Ελληνική Οικονομία (1830-1910) και βιομηχανική επανάσταση» (εκδ. Α. Σάκκουλα, 1984). Σε κάποια από τις διαλέξεις του, γιατί κάθε μάθημά του ήταν και μια διάλεξη, αναφέρθηκε σε δύο άλλα προηγούμενα βιβλία του. Μιλούσε αργά μεν αλλά συνήθως χαμηλόφωνα και μάλλον δεν σημειώσαμε σωστά τους τίτλους των βιβλίων. Ομως, στην παρέα των μόνιμων ακροατών του, νιώσαμε την ανάγκη να διαβάσουμε κι άλλα δικά του κείμενα, να αναζητήσουμε τα βιβλία του. Βγήκαμε από το αμφιθέατρο της Νομικής και περάσαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο, στο ιστορικό βιβλιοπωλείο «Ενδοχώρα», που βρισκόταν στη γωνία Σόλωνος και Σίνα. Η «Ενδοχώρα», η «Εστία» ακριβώς δίπλα και λίγο πιο κάτω το «Θεμέλιο», αποτελούσαν κομμάτι του ζωτικού μας χώρου, όπως μας τον διαμόρφωναν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι του επιπέδου Δερτιλή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
