Ως πριν από τρεις δεκαετίες περίπου μεγάλο μέρος της σημαντικής γερμανόφωνης λογοτεχνικής παράδοσης του Μεσοπολέμου δεν ήταν γνωστό στη χώρα μας. Αν εξαιρέσει κανείς τον Τόμας Μαν, τον Μπρεχτ, τον Κάφκα, τον Ρίλκε και τον Στέφαν Τσβάιχ είτε δεν είχαν μεταφραστεί είτε είχαν περάσει σχεδόν απαρατήρητα σημαντικά και εμβληματικά έργα συγγραφέων που σημάδεψαν την ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Ακόμη κι ένα σπουδαίο λογοτεχνικό κίνημα (ο γερμανικός εξπρεσιονισμός) δεν απασχολούσε τον λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κόσμο και δεν επηρέασε όσο θα περίμενε κανείς την κουλτούρα μας. Τα πράγματα βεβαίως έχουν αρχίσει να αλλάζουν εδώ και μερικά χρόνια. Και σημαντικοί λογοτέχνες που ήταν άγνωστοι σ’ εμάς βρίσκουν στη θέση τους και στη σύγχρονη ελληνική εκδοτική παραγωγή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
