Στα βιβλία του, αρχής γενομένης από τη συλλογή διηγημάτων Υπηρεσία υπαίθρου (1999) και φτάνοντας μέχρι το μυθιστόρημα Πάει η μουστάρδα στην κρεμ μπρουλέ; (2015), ο Γιώργος Δενδρινός ξεκινάει από τη διασκεδαστική απεικόνιση μιας στάσιμης ή παραδοσιοκρατικής κοινότητας (όπως το Δίλοφο του Ρεθύμνου στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ή το Χαλάνδρι της Αττικής σε όλη τη δεκαετία του 1950), η οποία ετοιμάζεται να μεταπηδήσει από τους μακάριους ρυθμούς του παρελθόντος στις περίπλοκες σχέσεις του αστικού εκσυγχρονισμού, για να περάσει στη σατιρική αποκαθήλωση της σύγχρονης Ελλάδας, που βυθίζεται στον άγριο ατομικισμό, στέλνοντας στο πυρ το εξώτερον κάθε συλλογικό δεσμό και οιαδήποτε προοπτική αλληλέγγυας συμβίωσης.
Το Είδες να μαδάνε την κότα (τίτλος αφανούς σολωμικής αναφοράς) κυκλοφορεί χωρίς ειδολογικό χαρακτηρισμό και το ερώτημα γεννιέται σχεδόν αμέσως. Τι ακριβώς επιζητεί ο συγγραφέας, μιλώντας για την οικογένεια των Δενδρινών στην Κεφαλλονιά (και εν μέρει στην Κέρκυρα) με επίκεντρο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ιταλική και τη γερμανική κατοχή και τον Εμφύλιο; Το βιβλίο του βασίζεται σε μια πολύ χειροπιαστή ιστορική ύλη, από την οποία αναδεικνύονται ελάχιστα συζητημένα γεγονότα, όπως η σφαγή των Ιταλών από τους Ναζί το 1943 στην Κεφαλλονιά ή η εμφυλιακή αντάρα στην Κεφαλλονιά και στην Ιθάκη πριν και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, αλλά είναι εστιασμένο στο πρόσωπο του πατέρα του, από τα χαρτιά του οποίου σχηματίζεται και ο αφηγηματικός του ιστός, ενισχυμένος από μαρτυρίες συγγενών και συντοπιτών. Το βιβλίο, ωστόσο, δεν είναι ούτε πατρώα βιογραφία ή στενό οικογενειακό χρονικό, εφόσον τα βιογραφικά και τα οικογενειακά στοιχεία σχετίζονται κατά κανόνα με μείζονα συλλογικά ζητήματα, όπως ο ελληνοϊταλικός πόλεμος στο αλβανικό μέτωπο, όπου και ανδραγάθησε ο πατέρας ως αξιωματικός, και ο Εμφύλιος στα Ιόνια, αλλά και στην Αθήνα, ή οι μετεμφυλιακές δεκαετίες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
