Ηταν είκοσι ετών, νεαρός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και είχε έρθει η ώρα να διαλέξει το βασικό αντικείμενο των σπουδών του. Δεν προέκρινε όμως τον κινηματογράφο, ως αναμενόταν, αλλά τη σύγχρονη εβραϊκή λογοτεχνία. «Ημουν παθιασμένος με το σινεμά, είχα όνειρα για αυτό, αλλά τότε σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να κάνω τις ταινίες μου ως ένα μορφωμένο και καλλιεργημένο άτομο πρωτίστως, ότι όφειλα κάπως να προετοιμαστώ απέναντι στον κόσμο, ως προς τις γνώσεις και τα εργαλεία μου. Είκοσι χρόνια αργότερα, στα σαράντα μου, πραγματοποίησα το ντεμπούτο μου («Gay days», 2009). Και ήδη με τη δεύτερη ταινία («Τα πέντε σπίτια της Λέα Γκόλντμπεργκ», 2011), επικεντρωμένη στη ζωή και στο έργο της σημαντικής ποιήτριας, κατάφερα να συνενώσω τα όνειρά μου, λογοτεχνικά και κινηματογραφικά. Διότι αυτό ακριβώς γίνεται με τους «Εβραίους», συνδυάζουν αυτές τις δύο τέχνες» είπε ο Γιαΐρ Κεντάρ στο «Βήμα». Ο 53χρονος πολυβραβευμένος ντοκιμαντερίστας, ενεργός κοινωνικός ακτιβιστής υπέρ της ΛΟΑΤ+ κοινότητας (εκδότης, μεταξύ άλλων, «της πρώτης γκέι εφημερίδας» στο Ισραήλ) και πρώην δημοσιογράφος, μίλησε στο «Βήμα» για αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα, υπό τον γενικό τίτλο «Οι Εβραίοι», το οποίο συνεχίζεται (δεκαεννιά ντοκιμαντέρ, προσώρας) έχοντας ξεπεράσει πλέον τη δεκαετία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
