Καρναβάλι και αποκεφαλισμός

«Η ιλαρότητά του θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου ως ένα υπέροχο και εξόχως συναρπαστικό θέαμα, άξιο αναφοράς όχι μόνο για την ακατάβλητη ευφορία όλων των συμμετεχόντων […] αλλά και για την άδολη ζωντάνια του». Αυτός είναι ο Τσαρλς Ντίκενς και έχει μόλις αποτυπώσει, με την πηγαία γλαφυρότητα αλλά και την εγνωσμένη ακρίβειά του, τη φαντασμαγορία μιας μεγάλης λαϊκής γιορτής, την Κορύφωση του καρναβαλιού της Ρώμης, όπως είναι και ο τίτλος του ενός από τα δύο κείμενα που περιλαμβάνονται στο νέο τομίδιο της σειράς «Τα άστεγα» των εκδόσεων Κίχλη. Φανταστείτε μονάχα εκείνες τις άμαξες που ήταν «από μέσα στρωμένες τρία δάχτυλα με ζαχαρωτά» και από έξω «πνιγμένες στα λουλούδια» για να πάρετε απλώς μια γεύση από τη «σπινθηροβόλα πολυχρωμία» και τον χαρούμενο χαμό που επικρατούσε. Δύσκολα επίσης θα ξεχάσετε το ατμοσφαιρικό δρώμενο των Ιταλών, κατά τη διάρκεια του οποίου ο καθένας προσπαθούσε να σβήσει το κερί του άλλου και να κρατήσει το δικό του αναμμένο. Στο άλλο κείμενο, με τίτλο Δημόσιος αποκεφαλισμός, ο Ντίκενς περιγράφει τη μοβόρικη απόλαυση του αναστατωμένου πλήθους λίγο πριν από την καρατόμηση ενός νεαρού εγκληματία που είχε ληστέψει και ξυλοκοπήσει μέχρι θανάτου μια βαυαρή κόμησσα η οποία πήγαινε προσκυνήτρια στη Ρώμη για τη Μεγάλη Εβδομάδα. «Ηταν μια σκέτη κτηνωδία» γράφει ο ίδιος αηδιασμένος, κυρίως για την εκτεταμένη αδιαφορία που αποκάλυψε το κόψιμο της λεπίδας. Το συγκεκριμένα αφηγήματα, ωραιότατα μεταφρασμένα, αντλούνται από το περιηγητικό έργο του συγγραφέα Εικόνες από την Ιταλία (1846).