Οι σλαβόφωνοι της ελληνικής επικράτειας, εγκατεστημένοι σε μια γεωγραφική ζώνη που ξεκινάει από τα βορειοδυτικά της λίμνης της Καστοριάς και φτάνει ως τη συνοριακή γραμμή με τη Βουλγαρία, αποτελούν μια πληθυσμιακή ομάδα η οποία φθίνει με ραγδαία πρόοδο στις ημέρες μας, αν δεν τείνει ήδη να εξαφανιστεί. Στο ενεργό παρελθόν, αλλά και στο κάτισχνο παρόν αυτής της ομάδας, από την περίοδο του Εμφυλίου μέχρι και την πρώτη εικοσαετία του 21ου αιώνα, εστιάζει την προσοχή της η Ελευθερία Κυρίμη με τη νουβέλα της Η θάλασσα στο χιόνι, που αποτελεί και την πρώτη πεζογραφική της εμφάνιση.
Με σπουδές Ιστορίας και Αρχαιολογίας, συμπληρωμένες με μεταπτυχιακά για τη Νεότερη και τη Σύγχρονη Ιστορία, η συγγραφέας καταπιάνεται με ένα κατ’ εξοχήν ιστοριογραφικό αντικείμενο, όπως και με ένα βαθιά πολιτικό θέμα: όχι γιατί θέλει να σχολιάσει λογοτεχνικά το ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά επειδή προβάλλει μέσω της μυθοπλασίας της τα πάθη μιας κοινότητας που ενώ έζησε επί δεκαετίες στο περιθώριο της δημόσιας ζωής, μπλέχτηκε εκούσα άκουσα πρώτα στην εμφυλιακή δίνη και ύστερα στη χρόνια άρνηση της Ελλάδας και των Ελλήνων να της αναγνωρίσουν την οποιαδήποτε υπόσταση – άρνηση που βεβαίως είχε και έχει να κάνει με κάτι το οποίο υπερέβαινε ούτως ή άλλως τους σλαβόφωνους, με την ονομασία της νυν Βόρειας Μακεδονίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
