Με σταθερά γλωσσοκεντρικό προσανατολισμό στην πεζογραφική παραγωγή της, ενισχυμένο κάποτε με στοιχεία αντλημένα από τις γνωσιακές επιστήμες ή από τη μελέτη της νοημοσύνης και της συμπεριφοράς, η Μαρία Γιαγιάννου επανακάμπτει στην τέχνη του πεζού λόγου με μια υβριδική σύνθεση η οποία προκαλεί πάραυτα ένα ειδολογικό ερώτημα: γιατί πρέπει να ενταχθεί στην πεζογραφία ένα έργο με εμφανώς δοκιμιακό χαρακτήρα, έχοντας ως στόχο του το R.I.F. (Rest In Facebook) τη θεματική πλεξίδα που αναφέρεται στην ψηφιακή παρουσία του θανάτου;
Βεβαίως και μπορεί να ενταχθεί όχι μόνο επειδή όλες οι προσεγγίσεις των επιμέρους κεφαλαίων διαστίζονται από επιτύμβια επιγράμματα σε στιχουργική μορφή (συνδυασμός πρόζας και ποίησης) ή γιατί στο εσωτερικό των ίδιων κεφαλαίων σχηματίζονται κάποια αχνά μυθοπλαστικά ίχνη (η έντεχνη παράμετρος της πρόζας), αλλά πρωτίστως εξαιτίας του ότι σε οποιονδήποτε θεωρητικό προβληματισμό της συγγραφέως υφέρπει ένας αφηγηματικός τόνος που υπερβαίνει σχεδόν αυτομάτως τον αναλυτικό λόγο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
