«Δεν είσαι αληθινός Βιεννέζος αν δεν αγαπάς την κουλτούρα» σύμφωνα με τον Στέφαν Τσβάιχ. Oμως ένας άλλος σημαντικός βιεννέζος συγγραφέας του Μεσοπολέμου, ο Καρλ Κράους, έλεγε με δηλητηριώδη σαρκασμό: «Οι δρόμοι της Βιέννης είναι στρωμένοι με κουλτούρα, οι δρόμοι άλλων πόλεων με άσφαλτο». Ποιος από τους δύο είχε δίκιο; Και οι δύο ενδεχομένως. Ο Τσβάιχ ήταν ο ειρηνιστής, ο Ευρωπαίος, ο εύπορος, ο συγγραφέας που τα έργα του γνώριζαν τεράστια επιτυχία. Αλλά ο Κράους υπήρξε ο κυριότερος εκφραστής αυτού που θα αποκαλούσαμε «αυστριακό μοντερνισμό», τον οποίον εκπροσωπούσαν, μαζί με τον ίδιο, οι μείζονες συγγραφείς Ρόμπερτ Μούζιλ, Γιόζεφ Ροτ, Ελίας Κανέτι και ένας κορυφαίος φιλόσοφος: ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν. Η Βιέννη, από τα τέλη του 19ου αιώνα κι ως το 1938 που προσαρτήθηκε από τη ναζιστική Γερμανία (το λεγόμενο Anschluss) γνώρισε τεράστια άνθηση, μιαν αναγέννηση πρωτοφανή. Ηταν μια πόλη πολυεθνική και παρέμεινε τέτοια ακόμη και μετά τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας που έπαψε να υπάρχει μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
