Η βρωμιά του κόσμου

Ο φόνος του νεαρού Σαΐντ Ζαΐντί που πέφτει θύμα αναίτιας αστυνομικής βίας έχει διαλύσει μια οικογένεια: ο πατέρας, γνώστης της αλήθειας και κάτοχος αποδείξεων που μπορούν να καταδικάσουν τον δράστη, αυτοκτονεί, η κόρη εγκαταλείπει το σπίτι, ο γιος του θα αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. Δεκαπέντε χρόνια μετά τη δολοφονία ο φαύλος κύκλος δεν έχει κλείσει, αντίθετα, επεκτείνεται. Η συνοικία όπου ζούσαν οι πρωταγωνιστές του δράματος είναι πλέον εργοτάξιο, η νεότερη γενιά ζητεί «δικαιοσύνη για τον Σαΐντ», η αστυνομία προστατεύει ακόμη τον αθωωθέντα αστυνομικό. Στο πολυβραβευμένο στη Γαλλία Τίποτα δεν χάνεται (εκδ. Πόλις) η 28χρονη συγγραφέας Κλοέ Μεντί δηλώνει δυναμικά την πίστη της στην αφθαρσία της ύλης και στην αδράνεια των πραγμάτων: αν τίποτα δεν χάνεται, τίποτα δεν δημιουργείται. Ολα επιβιώνουν αναλλοίωτα, στην ίδια βαλτωμένη συνθήκη, με τα ίδια επαναλαμβανόμενα μοτίβα. «Πρέπει να τα κάψουμε όλα, δεν υπάρχει άλλη λύση» είναι μια φράση που επανέρχεται διαρκώς στο μυαλό του οργισμένου και απογοητευμένου 11χρονου πρωταγωνιστή Ματιά Λοροτζί. Επίκαιρο στον απόηχο των αμερικανικών ταραχών εξαιτίας της δολοφονίας του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς στη Μινεάπολη, πλήρες σε βαθμό υπερχείλισης από την απελπισία των χαρακτήρων του, γραμμένο με την ασίγαστη ένταση μιας νεανικής γραφίδας, το βιβλίο της Μεντί παραμένει προσεκτικά γειωμένο στην ψυχοσύνθεση των προσώπων του: οι ήρωές του, θύτες και θύματα, διατηρούν ψήγματα ανθρωπιάς – δικαιολογία για τις ανάρμοστες πράξεις των πρώτων, εφαλτήριο των τελευταίων για απόδραση από τη βρωμιά του κόσμου.