Ενώ μια διαδεδομένη γνώμη για τις σχέσεις καπιταλισμού και δημοκρατίας είναι ότι ο πρώτος υπονομεύει τη δεύτερη και ότι οι ανισότητες εισοδήματος και πλούτου διευρύνονται ενώ η δημοκρατία απονομιμοποιείται (Βόλφγκανγκ Στρέεκ, Τομά Πικετί, κ.ά.), οι Τόρμπεν Ιβερσεν (Χάρβαρντ) και Ντέιβιντ Σόσκις (London School of Economics) υποστηρίζουν αντιθέτως ότι κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα και πάντως στον τρέχοντα αιώνα η σχέση καπιταλισμού και δημοκρατίας είναι συμβιωτική, προς όφελος και των δύο.
Καπιταλισμός και δημοκρατία έχουν υπογράψει ένα άτυπο σύμφωνο συμβίωσης. Κατά τους συγγραφείς, ο καπιταλισμός ούτε μπορεί ούτε θέλει να υπονομεύσει τη δημοκρατία, αφού ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων επιχειρήσεων πολύ σπάνια τις κάνει να συνενώνονται εναντίον των κυβερνήσεων. Και αυτό γιατί οι μεγάλες σύγχρονες επιχειρήσεις έχουν ανάγκη τις κυβερνήσεις, οι οποίες αφενός ρυθμίζουν το πλαίσιο του ανταγωνισμού, αφετέρου παρέχουν υποδομές και άλλα δημόσια αγαθά στις γεωγραφικές περιοχές όπου εγκαθίστανται μαζικά οι επιχειρήσεις. Αυτό αφορά κατ’ εξοχήν τις επιχειρήσεις της ψηφιακής οικονομίας με μεγάλο κύκλο εργασιών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
