Το μυθιστόρημα της Γεωργίας Συλλαίου Ο δικός της καθρέφτης (εκδ. Πόλις) κάνει λόγο για τους δεσμούς των γυναικών με το οικογενειακό τους περιβάλλον ή με τον κοινωνικό τους περίγυρο και υπό αυτή την έννοια ακουμπά και στα δύο προηγούμενα βιβλία της: στο πεζό Εκεί κάτω στον ουρανό (2014), όπου η μικρή Αντιγόνη αρχίζει από πολύ νωρίς να συνειδητοποιεί τη δύστροπη σχέση της με τον κόσμο, και στη συλλογή διηγημάτων Στο ακρωτήρι (2012), όπου μια νέα γυναίκα έρχεται σε διαρκή αντιπαράθεση με την πραγματικότητα, δοκιμάζοντας να απαλλαγεί από τους περιορισμούς της.
Στο καινούργιο βιβλίο της Συλλαίου πρωταγωνιστούν τρεις γυναίκες: η Ερμιόνη και η Στέλλα μαζί με την εξαδέλφη τους, Νόρα. Η εξαιρετικά σύντομη πλην μακρά μέσα στον χρόνο αφήγηση (από τα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια μέχρι την ενηλικίωση) είναι μοιρασμένη σε δύο φωνές, της μικρότερης και της μεγαλύτερης αδελφής, ενώ η φωνή της Νόρας, που αποτελεί και το κρισιμότερο πρόσωπο του μυθιστορήματος, δεν ακούγεται ποτέ. Ολα εν προκειμένω μοιάζουν κρυπτικά και αποσιωπημένα, ή μάλλον μισοφωτισμένα και μισοειπωμένα, με την πλοκή να κινείται και να αρθρώνεται γύρω από ένα γεγονός το οποίο στις ημέρες μας τείνει να μετατραπεί σε κεντρικό θέμα του καθημερινού δελτίου ειδήσεων: την αυταρχική συμπεριφορά και τη σεξουαλική βία την οποία ασκούν οι αρσενικοί επί των γυναικείων μελών της οικογένειας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
