Το μόνο που δεν θα βρει κανείς σήμερα στα πολιτικά κόμματα είναι η σκέψη βάθους. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ωστόσο, υπάρχει ένα δραματικό έλλειμμα αναστοχασμού, που διακρίνεται στην αμηχανία του λόγου τους, ο οποίος περιορίζεται στις πολιτικολογίες διαχείρισης της τρέχουσας επικαιρότητας. Ετσι, το δοκίμιο του Γιώργου Σιακαντάρη με τίτλο «Το πρωτείο της δημοκρατίας» έρχεται να θέσει γόνιμα ερωτήματα σε ένα ρηχό πολιτικό τοπίο. Βασική θέση του βιβλίου είναι ότι η σοσιαλδημοκρατία, αν και ξεκίνησε με τη σημαία της κοινωνικής δικαιοσύνης, στη μεγάλη πορεία από τον Μπερνστάιν και τον Ζορές μέχρι το γερμανικό Μπαντ Γκόντεσμπεργκ, άφησε πίσω της τον σχεδιασμό και το βάρος της οικονομίας και ανέδειξε το πρωτείο της πολιτικής. Οτι η κοινωνική δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει αν απουσιάζει η πολιτική δημοκρατία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
