Τον Μάιο του 1945 τελειώνει ο καταστροφικός Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και πέντε χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1950, μπαίνουν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Στις 9 Μαΐου του 1950, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Ρομπέρ Σουμάν, προτείνει την από κοινού εκμετάλλευση των βιομηχανιών άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας και της Γερμανίας και τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής οργάνωσης, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και η οποία θα συντονίζεται από ένα ευρωπαϊκό όργανο, την Ανώτατη Αρχή. Η ιστορική διακήρυξη Σουμάν υπογράμμιζε μεταξύ άλλων πως η παγκόσμια ειρήνη δεν μπορεί να διαφυλαχθεί αν δεν αναληφθούν δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν. Εβλεπε το ευρωπαϊκό σχέδιο να οικοδομείται μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα που θα δημιουργούσαν μια πραγματική αλληλεγγύη.
Στις 18 Απριλίου 1951, σχεδόν έναν χρόνο μετά την ανακοίνωση του Σουμάν, έξι χώρες (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία) υπογράφουν τη Συνθήκη των Παρισίων για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ). Εξι ευρωπαϊκά κράτη θα ξεκινήσουν μια εντελώς νέα μορφή διεθνούς συνεργασίας που θα στηρίζεται στη συνεκμετάλλευση του άνθρακα και του χάλυβα και θα εξασφαλίσει ειρήνη και ευημερία στα κράτη-μέλη της πρώτης Κοινότητας. Βασιζόμενες στο σχέδιο Σουμάν, οι έξι χώρες επέλεξαν να ενοποιήσουν τις βαριές βιομηχανίες τους κάτω από έναν κοινό συντονισμό. Το Ηνωμένο Βασίλειο αρνήθηκε να συμμετάσχει στην ΕΚΑΧ, προτιμώντας να παραμείνει έξω από την Κοινότητα. Ο λόγος: η αναγκαία παραχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Κοινότητα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
