Ο Αντριου Φίνμπεργκ, ανεπιφύλακτα, είναι ένας στοχαστής του καιρού μας. Εχοντας συνδέσει το έργο του με τη διαύγαση των προϋποθέσεων μιας αντιβεμπεριανής, εναλλακτικής νεωτερικότητας, ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Σάιμον Φρέιζερ του Βανκούβερ κατάφερε να απεμπλακεί από τις θεωρητικές και πολιτικές αδυνατότητες της «μεγάλης άρνησης» του δασκάλου του, Χέρμπερτ Μαρκούζε.
Η σκέψη του Φίνμπεργκ, όπως αποτυπώνεται στα δοκίμια του βιβλίου Μεταξύ λόγου και εμπειρίας (εκδ. Ροπή), μπορεί να ιδωθεί ως μια αναστοχαστική επανεξέταση των προβλημάτων που έθεσε η ανθρωπιστική φιλοσοφία της τεχνολογίας του 20ού αιώνα. Ιδιαίτερα, η ανθρωπιστική ή κλασική φιλοσοφία της τεχνολογίας, όπως αυτή αρθρώθηκε στα έργα των Χάιντεγκερ, Ελίλ, Μαρκούζε, Ιλιτς, Μάμφορντ, μεταξύ άλλων, συνέλαβε την τεχνολογία ως μια αυτόνομη, εξωκοινωνική δύναμη που οδηγεί με αδήριτο τρόπο στο σιδερένιο κλουβί της απομάγευσης και της ορθολογικής κυριαρχίας του κόσμου. Αυτοί οι στοχαστές αναζήτησαν τις υπερβατολογικές προϋποθέσεις ανάδυσής της, καθώς και τους τρόπους αποκάλυψης της πραγματικότητας που κρύβονται πάνω ή πίσω από τη δημιουργία και τη χρήση τεχνολογικών αντικειμένων. Δεν ενδιαφέρονταν όμως για τα τεχνουργήματα καθεαυτά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
