«Η ραγιαδική αντίληψη για το έθνος μάς ζημιώνει»

Το παράθυρο πίσω από το γραφείο της βλέπει στον κήπο του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου, μεταξύ άλλων, οι φοίνικες συνυπάρχουν με τις νεραντζιές. Λόγω της πανδημίας, η φυσική απουσία των φοιτητών ήταν, εκείνο το πρωί, κάτι παραπάνω από αισθητή, ήταν σχεδόν αλλόκοτη. Η Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, εξελέγη πρύτανις του συγκεκριμένου ακαδημαϊκού ιδρύματος το 2020. «Ηταν επιλογή μου, ξέρετε, να καταλήξω στο Πάντειο. Είναι χαρά και τιμή, μα και μεγάλη ευθύνη, που είμαι πλέον πρύτανις σε ένα πανεπιστήμιο εξειδικευμένο στις κοινωνικές επιστήμες. Εχει μια ιδιαίτερη ταυτότητα που το κάνει ξεχωριστό, τόσο στον επιστημονικό όσο και στον δημόσιο χώρο». Στην Ελλάδα, αξίζει να σημειωθεί, μονάχα τρεις είναι σήμερα οι γυναίκες πρυτάνεις. «Κι αυτό αποτελεί πρόκληση για εμένα, επειδή τα ποσοστά παραμένουν παντού αμείλικτα. Το να ηγείται μια γυναίκα δεν είναι σημαντικό μόνο για την εικόνα του πανεπιστημίου αλλά και της κοινωνίας εν γένει, είναι κάτι ενθαρρυντικό» εκτίμησε η ίδια.

Αφορμή για τη συνομιλία της με «Το Βήμα» στάθηκε η έκδοση του τελευταίου της βιβλίου με τίτλο Φουστανέλες και χλαμύδες: Ιστορική μνήμη και εθνική ταυτότητα 1821-1930. Αντικείμενο της σημαντικότατης αυτής μελέτης είναι «οι πολιτισμικές πρακτικές που συνδέονται με την ιστορική μνήμη της ελληνικής κοινωνίας, οι αναπαραστάσεις και οι επιτελέσεις του παρελθόντος στον δημόσιο χώρο μέσω μιας μεγάλης ποικιλίας πράξεων απομνημόνευσης, κατά τον πρώτο κρίσιμο αιώνα του ελληνικού κράτους». Επιπλέον, το βιβλίο αυτό «είναι έργο ζωής για εμένα» συνέχισε η Χριστίνα Κουλούρη. «Ξεκίνησε από τις ανησυχίες που είχα ως φοιτήτρια ακόμη. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα, με τη βοήθεια των δασκάλων μου, ότι έπρεπε να ερευνήσω και να σκεφτώ τα αυτονόητα. Ανέκαθεν με απασχολούσε το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας, η οποία είναι κομμάτι μας, κομμάτι της καθεμιάς και του καθένα μας. Ο ορίζοντας της ιστορίας είναι να καταλάβουμε ποιοι είμαστε, ατομικά και συλλογικά, ιστορία σημαίνει αυτοσυνειδησία. Το βιβλίο αυτό, συνεπώς, είναι και κομμάτι της βιογραφίας μου, της δικής μου πορείας προς την αυτογνωσία» τόνισε.