Ως γνωστόν, ο Μιχάλης Φακίνος έχει μια ακάματη, ζωηρή και σουρεαλιστική φαντασία. Εχει όμως, όπως και κάθε συγγραφέας, εμμονές. Και τον «κυνηγάνε σαν σκιές» μέσα στις ιστορίες του, όπως δήλωσε προς «Το Βήμα» ο ίδιος. «Ο Χρόνος, το Χάος και το Απειρο. Που μπορεί, τελικά, αυτά τα τρία να είναι ένα… Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά υπάρχουν όχι μόνο στους σχεδόν φανταστικούς τόπους που περιγράφω αλλά και στον μυστικό εσωτερικό κόσμο των ηρώων που κάθε φορά επιλέγω ή με επιλέγουν. Σε σκοτεινά βάθη προσπαθώ να φτάσω πάντοτε και να ανακαλύψω τη Μνήμη, ανθρώπων και τόπων. Και αν αυτή δεν υπάρχει, την επινοώ για να μην υπάρχει κανένας χωρίς ιστορία. Η πραγματικότητα, από την άλλη μεριά, μπορεί να μοιάζει με πέτρα, αλλά είναι διάφανο γυαλί που μπορείς να δεις κι από πίσω».
Το νέο του μυθιστόρημα τιτλοφορείται Το Πέτρινο 8 (εκδ. Καστανιώτη) και συνιστά μια ευφάνταστη αλληγορική σπουδή πάνω στην Ιστορία που προσλαμβάνει οντολογικές και υπαρξιακές σημασίες προτού πλησιάσει ένα αρκούντως δυστοπικό μέλλον. Η γλώσσα του είναι ρυθμική, μαυλιστική, ονειρική κατά έναν τρόπο. Η δομή του βιβλίου είναι, καταπώς λέμε, σπονδυλωτή. Και κάθε σπόνδυλος, κάθε επιμέρους αφήγηση δηλαδή, ενσωματώνει σε τούτη την ενιαία μυθοπλαστική συνθήκη κάποιο επεισόδιο της ελληνικής εμπειρίας η οποία καλύπτει σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα, μεταξύ 1927 και 2017, από τις συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής και τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου ως τον εμφύλιο πόλεμο και τη χούντα των συνταγματαρχών. Η πρόσφατη κρίση, ασφαλώς, δεν απουσιάζει επίσης. «Τον αριθμό 8, αν τον πλαγιάσουμε, σχηματίζεται το σύμβολο του Απείρου. Το Πέτρινο 8 στο μυθιστόρημα είναι, στην ουσία, δύο τόποι που τους χωρίζει όμως ένα γκρεμισμένο γεφυράκι. Στον αποδώ τόπο διαδραματίζονται όλες οι ιστορίες με γκρεμίσματα και ξαναχτισίματα. Στον αποκεί, μόνο ένας καταφέρνει να περάσει, ο Ποδηλάτης χωρίς ποδήλατο, αυτός που αναζητεί την ερμηνεία των όσων συμβαίνουν, αυτός που ψάχνει το Αγνωστο, ενδεχομένως το νόημα της ζωής. Το Πέτρινο 8 είναι ένα μουσείο αόρατο που σε κάποια καπρίτσια των νεφών και του ανατέλλοντος ή δύοντος ηλίου φανερώνεται για μια στιγμή δείχνοντας ένα στιγμιότυπο της μικρής ή της μεγάλης ιστορίας, ή, έστω ένα κλικ του Απείρου» εξήγησε ο Μιχάλης Φακίνος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
