Το ενδιαφέρον της Βενετίας Αποστολίδου για την ιστορία της νεοελληνικής κριτικής ξεκινά ήδη από τη διδακτορική της διατριβή, την πολύ γόνιμη μελέτη της Ο Κωστής Παλαμάς, ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας (εκδ. Θεμέλιο, 1992) και συνεχίζεται με τη Λογοτεχνία και Ιστορία στη μεταπολεμική Αριστερά. Η παρέμβαση του Δημήτρη Χατζή 1947-1981 (εκδ. Πόλις, 2003). Η μέθοδός της είναι να εξετάζει ευρεία πεδία της νεοελληνικής κριτικής με άξονα μια εξέχουσα κριτική προσωπικότητα. Την ίδια προσωποκεντρική μέθοδο ακολουθεί και στη νέα μελέτη της Η λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο (εκδ. Πόλις, 2022), αποτέλεσμα πολύχρονου ερευνητικού μόχθου, μια ιστορική και επιστημολογική επισκόπηση σαράντα χρόνων Νεοελληνικής Φιλολογίας (ΝΕΦ).
Η ερευνήτρια εξετάζει την παρουσία της ΝΕΦ σε δύο πανεπιστήμια, Αθήνας (ΕΚΠΑ) και Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), χρησιμοποιώντας ως πρωταρχικές πηγές τα Πρακτικά των Συνεδριάσεων των Φιλοσοφικών Σχολών τους. Αρθρωμένη σε τρία μέρη, η μελέτη εξετάζει στο πρώτο μέρος την «προϊστορία» της χειραφέτησης της ΝΕΦ στον Μεσοπόλεμο, αναφερόμενη στους καθηγητές Νίκο Βέη, Γιάννη Αποστολάκη, Ιωάννη Συκουτρή και Κ. Θ. Δημαρά και στους ποιητές-κριτικούς Κωστή Παλαμά και Γιώργο Σεφέρη. Στο δεύτερο μέρος εξετάζει τις εκλογές καθηγητών, εκκινώντας από εκείνες του Γεωργίου Ζώρα στο ΕΚΠΑ (1942) και του Λίνου Πολίτη στο ΑΠΘ (1948). Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται η εξέλιξη της ΝΕΦ μέσα από τις διδακτορικές διατριβές, η εισαγωγή νέων αντικειμένων και το μπόλιασμά της με την κριτική και τις νέες θεωρίες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
