Το μυθιστόρημα του Λευτέρη Μπούρου (Αθήνα, 1989), Drifter #1 – Το χέρι του νεκρού ήταν εξαιρετικό και έδειξε τις αφηγηματικές ικανότητες του συγγραφέα, ο οποίος στην ιστορία του ενσωμάτωσε στοιχεία από τα έργα των Ντάσιελ Χάμετ και Ρέιμοντ Τσάντλερ. Το δεύτερο μέρος της σειράς, το Drifter #2 – Καρμανιόλα που ο ίδιος αποκαλεί «pulp noir», παραπέμποντας στο αμερικανικό σκληρό αφήγημα, είναι η συνέχεια με τους ίδιους ήρωες, ωστόσο σε αυτό υπάρχουν επιρροές από τους ευπώλητους σκανδιναβούς συγγραφείς, όπως το προηγούμενο.
Πρωταγωνιστής και αφηγητής είναι πάλι ο Στράτος, ένας νεαρός άεργος και φιλήδονος. Στο πρώτο μέρος δίπλα του στεκόταν η Ξένια, μια μοιραία γυναίκα, το πρόσωπο που κινούσε τα νήματα, αφού είχε τη δυνατότητα να χειραγωγεί τους άνδρες. Ηταν μεγαλύτερή του, τον γοήτευσε και συνήψαν ερωτική σχέση – αργότερα τον άφησε. Στην ουσία, τον εκμεταλλεύτηκε, τον έμπλεξε άσχημα, αλλά η ίδια κατέληξε στη φυλακή. Τώρα, ο ήρωας, αφού γλίτωσε από τους δολοφόνους που τον κυνηγούσαν, βρίσκεται σ’ ένα μακρινό χωριό κοντά στο Αγρίνιο με άλλο όνομα, αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του πατέρα του σε τροχαίο – τον σκότωσε και τον εγκατέλειψε ο Ηλίας Μακρής. Μια άλλη μοιραία γυναίκα, η Αννα, Ρωσίδα, θύμα τράφικινγκ, τον βοηθάει να αντιμετωπίσει τους διώκτες του και να εκδικηθεί – θέλει κι αυτή εκδίκηση, αλλά για διαφορετικούς λόγους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
