Μιλάμε συνεχώς για τον έρωτα και τον αποζητούμε, αλλά δεν μιλάμε σχεδόν ποτέ για την αποφυγή του έρωτα ή για το τι συμβαίνει όταν ο έρωτας για ένα πρόσωπο τελειώνει, όταν κάποιοι μας αφήνουν ή κάποιους τους αφήνουμε… Για την αβεβαιότητα που κατατρύχει συνήθως τις ερωτικές σχέσεις. Η Εύα Ιλούζ, η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι, παρατηρεί πως σε ό,τι αφορά τη σεξουαλική ελευθερία φαίνεται ότι τα πράγματα κυλούν ομαλά, αλλά στο συναισθηματικό πεδίο κυριαρχούν η σύγχυση, η αβεβαιότητα, ακόμη και το χάος. Η ίδια, εδώ και μια εικοσαετία, μελετά τις ερωτικές σχέσεις καταδεικνύοντας τους τρόπους με τους οποίους η νεωτερικότητα και ο καπιταλισμός μεταμόρφωσαν τη συναισθηματική και την ερωτική μας ζωή. Στο παρόν βιβλίο η Ιλούζ, μέσα από συνεντεύξεις βάθους και αφηγήσεις ζωής, παρουσιάζει τις επιδράσεις της σεξουαλικής ελευθερίας στη συγκρότηση εαυτού, στις ερωτικές σχέσεις και στο συναίσθημα.
Η προνεωτερική ερωτοτροπία ήταν οργανωμένη γύρω από σεξουαλικούς περιορισμούς που επιβάλλονταν από τις οικογένειες και τον κλήρο. Κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, στη Δύση και στο πλαίσιο του ατομικισμού, η ερωτοτροπία λειτουργούσε σε ένα δομημένο κοινωνικό πλαίσιο για τη λήψη αποφάσεων, όπου η απόφαση μπορούσε να είναι είτε συναισθηματική («τον αγαπώ») είτε πρακτική («θα τον παντρευτώ»). Υπήρχαν κανόνες και νόρμες που οργάνωναν τα συναισθήματα, στους οποίους ενυπήρχαν η θρησκευτική πατριαρχία, οι έμφυλες ανισότητες και η εξομοίωση του σεξ με την ακολασία, μας υπενθυμίζει η συγγραφέας. Τη δεκαετία του 1960, καθιερώνεται η σεξουαλική ελευθερία, που δεν θεωρείται πλέον μια αμαρτωλή βιολογική παρόρμηση. Ομως, η σύγχρονη σεξουαλικότητα, πλαισιωμένη από την καταναλωτική και την τεχνολογική κουλτούρα, έρχεται σε σύγκρουση με το όραμα της χειραφετημένης σεξουαλικότητας που βρισκόταν στο επίκεντρο της σεξουαλικής επανάστασης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
