Μια γυναίκα πασχίζει να μείνει μόνη για λίγο, έστω για μερικά λεπτά. Να ξεσπάσει θέλει, να κλάψει, να αποφορτιστεί, να μαζέψει το μυαλό της. Πόσο δύσκολο είναι αυτό πια; Πάρα πολύ δύσκολο, αν έχεις τρία παιδιά (το ένα μάλιστα μωρό) και πρέπει να τα κουμαντάρεις, σαν την ηρωίδα στο διήγημα «Οπως κάθε καλή μάνα» της Ανα Μαρία Σούα. Είναι αριστουργηματικό το συγκεκριμένο κείμενο, μπορούμε άνετα να το χαρακτηρίσουμε οικιακό (ή οικογενειακό) θρίλερ, διότι αναδεικνύει με αυθεντική ένταση (και μπόλικη αγωνία) τις νευραλγικές αντιφάσεις της μητρότητας και της αγάπης.
Από τη μια μεριά υπάρχει η προσδοκία για το τι θα όφειλε να κάνει μια μητέρα «που νοιάζεται για τα παιδιά της». Από την άλλη μεριά υπάρχει η ίδια η πραγματικότητα, η οποία αποδεικνύεται πάντα πιο περίπλοκη και ενίοτε φοβερή. Για την ηρωίδα της Σούα, γυναίκα ευσυνείδητη και υπομονετική, το σπίτι δεν είναι σπίτι αλλά κυριολεκτικά πεδίο μάχης, ένα πανδαιμόνιο φασαρίας, ακαταστασίας και μικρών ατυχημάτων, παρά τη φιλότιμη προσπάθειά της να ανταποκριθεί σε κάθε πιθανή απαίτηση του ρόλου της, αβοήθητη δε, καθώς ο μπαμπάς είναι μακριά και η παρουσία του γίνεται αισθητή μονάχα μέσα από το τηλέφωνο. Η
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
