Η επιδίωξη της ομορφιάς

Τι θα συμβεί όταν ο φέρελπις βιολόγος Αντρέας Φριντενίδης θα ταξιδέψει στην Ταϊλάνδη και στην Μπανγκόκ για να δώσει τα φώτα του σε ένα διεθνές συνέδριο αλιείας; Τι ακριβώς θα ακολουθήσει την προσγείωσή του σε μια πόλη και σε έναν τόπο που κινούνται ανάμεσα στη φαντασμαγορία και στον εξωτισμό; Τι θα πυροδοτήσει η άφιξή του σε μια επικράτεια η οποία θα συνενώσει την αγάπη του για τη λογοτεχνία, την αφοσίωση στην ιχθυολογία και την εμπλοκή με την τέχνη της γραφής σε ένα αμάλγαμα αφιερωμένο στην ομορφιά, καθώς και έτοιμο να αναμετρηθεί είτε με την έννοια του πλατωνικού άφθαρτου κάλλους είτε με την πολύ πιο υλική (αν και άκρως επαμφοτερίζουσα) σημασία του σκοτεινού αντικειμένου του πόθου του Λουί Μπουνιουέλ;

Ο έρωτας του Αντρέα για τη γοητευτική Μύρρα (συναίσθημα έντονα αποτυπωμένο, αλλά ευθύς εξαρχής απαλλαγμένο από τον οποιονδήποτε μελοδραματισμό), η μόνιμη συστολή και η έλλειψη θάρρους απέναντί της, η διεκδίκησή της από έναν παλαιό του φίλο και η τελική αποτυχία του να τη διεκδικήσει, μαζί με το ιστορικό μιας σοβαρής εφηβικής ασθένειας, είναι τα στοιχεία τα οποία υφαίνουν το δίκτυ της πλοκής στην καινούργια δουλειά του Γιώργου Μητά, τη νουβέλα Τα δύο δώρα. Αντλώντας στοιχεία από τα δύο προηγούμενα βιβλία του, τη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες του Χαλ (2011) και τη νουβέλα Το σπίτι (2014), ο Μητάς δείχνει να συνοψίζει στην τωρινή του προσπάθεια τα πάγια χαρακτηριστικά της πεζογραφίας του, συνταιριάζοντας το κομψό στυλ της αφήγησης (την ακρίβεια και την κατά τόπους λόγια χρήση της γλώσσας, τα προσεκτικά σχεδιασμένα περιγράμματα των εικόνων ή την τοπιογραφική εστίαση) με την κλειστοφοβική σκηνοθεσία και τους κάπως έκκεντρους χαρακτήρες, όπου θα πρέπει να προσθέσουμε μια δόση από λογοτεχνία του φανταστικού (του ονειρικού, είναι προτιμότερο να πω) συν την ιδιαίτερη μέριμνα για δύο επιπλέον δεδομένα: το ένα είναι να υποδειχθούν οι τρόποι μέσω των οποίων συντελούνται οι διεργασίες του συγγραφικού εργαστηρίου, το άλλο είναι να ξεδιπλωθούν οι διακειμενικές σχέσεις οι οποίες μπορεί να φέρουν σε κοντινή συνάφεια λογοτεχνικά έργα απομακρυσμένα μεταξύ τους στον χρόνο. Κι όλα αυτά κάτω από ένα πυκνό «νέφος» κινηματογραφικών και μουσικών παραπομπών.