Ενας κομήτης πρόκειται να χτυπήσει σε λιγότερο από δέκα ημέρες τη Γη, απειλώντας να αφήσει τους κατοίκους της σε κατάσταση απόλυτου πανικού και μόνιμης σύγχυσης. Στο πρώτο πεζογραφικό του βιβλίο, και πρώτο του μυθιστόρημα, που ανακαλεί το προ εκατονταετίας διήγημα του Πέτρου Χάρη «Η τελευταία νύχτα της Γης» (1924), για τον πραγματικό κομήτη του Χάλεϊ και την επαπειλούμενη σύγκρουσή του με τον πλανήτη στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Φοίβος Οικονομίδης επινοεί ένα φανταστικό γεγονός, με σκοπό να θέσει τους ανθρώπους σε συνθήκες εργαστηριακής δοκιμασίας – τι μπορεί να συμβεί στις καρδιές, στα συναισθήματα και στις συνειδήσεις τους όταν εκόντες άκοντες πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με τη βεβαιότητα του τέλους τους; Κι ακόμα, τι μπορεί να συμβεί ειδικότερα σε μια ομάδα νεαρών Αθηναίων, συνομηλίκων του συγγραφέα (είναι γεννημένος το 1997), οι οποίοι, πάρα το μέγεθος του κινδύνου, δεν παύουν ούτε στιγμή να κάνουν σαν να μην τους νοιάζει το παραμικρό;
Τα ερωτήματα που απασχολούν τον Οικονομίδη δεν είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που είχαν απασχολήσει τον Χάρη. Πώς επενεργεί ο συλλογικός φόβος; Με ποιον τρόπο εξατομικεύεται η μαζική ανασφάλεια; Τι θα απογίνει με όσους είναι ερωτευμένοι και ποιους δρόμους θα ακολουθήσει η αγάπη προκειμένου να επιβιώσει έστω και για ένα μικρό, ελάχιστο χρονικό διάστημα;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.