Τα αποθέματα της μνήμης και ο έλεγχος της ερωτικής επιθυμίας έχουν απασχολήσει τη Βίκυ Τσελεπίδου στη συλλογή διηγημάτων της Ελενίτ (2014), που αποτελεί και την παρθενική της εμφάνιση, και στην προ τριετίας νουβέλα της Φιλελλήνων (2018). Και τα δύο μοτίβα επανέρχονται τώρα στον Μεγάλο Σκύλο, το δεύτερο κατά σειρά μυθιστόρημά της, το οποίο αντλεί την έμπνευσή του από τις δυστοπικές σκιές της επιστημονικής φαντασίας.
Το έργο του Ντον Ντελίλο Zero K, που κυκλοφόρησε το 2019, σε εξαιρετική μετάφραση της Λαμπρινής Κουζέλη από την Εστία, ξεκινάει σαν μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας και καταλήγει σαν ένα είδος κοινωνικής αλλά και υπαρξιακής ελεγείας – μια ελεγεία που μιλάει για τις αμφισημίες των εικασιών του μεταθανάτιου βίου. Εκείνο που αναδεικνύει ο αμερικανός συγγραφέας στο Zero K είναι η κρυογονική: η μέθοδος διατήρησης του οργανισμού σε χαμηλές θερμοκρασίες όταν η ιατρική δεν είναι σε θέση να προσφέρει το παραμικρό και η όποια ελπίδα μετατίθεται στο μακρινό μέλλον. Η επιστημονική φαντασία ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με την κρυογονική, για την οποία έχουν γραφτεί άπειρες σελίδες και όχι μόνο λογοτεχνικές. Κι αν ο θρησκευτικός και ο πολιτικός φανατισμός, σε συνδυασμό με την οικονομική μέγγενη που περισφίγγει σε βαθμό στραγγαλισμού τούς κοινωνικά και τους ταξικά αδύναμους, δεν μπαίνουν στο κάδρο του βιβλίου της Τσελεπίδου, τα άλλα θέματα του Ντελίλο, όπως η δυσκολία της γλώσσας να αποστάξει την έκφραση και να ακριβολογήσει, καθώς και η αδιάκοπη αίσθηση πως τίποτε δεν μπορεί να σταθεί στη θέση του, με αποτέλεσμα τη διαρκή φθορά και την αδράνεια των πάντων, συνιστούν οπωσδήποτε εδραίο μέρος του προβληματισμού της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
