Η αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων, η προβολή ισχύος από πλευράς Αγκυρας συνολικά στο εγγύς εξωτερικό της (ακόμη και εν μέσω κορωνοϊού με τη στρατιωτικο-τεχνική υποστήριξη του καθεστώτος αλ-Σάρατζ και την αποστολή του Γιαβούζ στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ Exxon-Mobil και Total έχουν αναστείλει τις εργασίες τους), τα υβριδικά εργαλεία που χρησιμοποιεί η γειτονική χώρα για την ικανοποίηση των φιλοδοξιών της (βλ. Εβρος), ο αναθεωρητικός λόγος του Ερντογάν και η αποτελεσματικότητα των προπαγανδιστικών μηχανισμών της γείτονος στην απήχησή τους στην ελληνική κοινή γνώμη, πίεζαν, τουλάχιστον προ κορωνοϊού, το πολιτικό σύστημα για να λάβει αποφάσεις και κυρίως για να αναπτύξει μία «Λευκή Βίβλο» στην εξωτερική πολιτική, υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
