Ελάχιστοι σκηνοθέτες έχουν παραμείνει τόσο ενεργοί στην τρίτη ηλικία όσο ο 83χρονος Γούντι Αλεν. Θα περίμενε κανείς άρα ότι, όταν ο άνθρωπος που από το 1986 ως το 2018 σκηνοθετούσε τουλάχιστον μία ταινία κάθε χρόνο συνεργαζόμενος με όλα τα κορυφαία ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου απευθύνθηκε στους αμερικανικούς οίκους για μια έκδοση των απομνημονευμάτων του, οι πύλες θα άνοιγαν διάπλατα. Οχι στην εποχή του #MeToo. Στις αρχές Μαΐου έγινε γνωστό ότι τουλάχιστον τέσσερις μείζονες αμερικανοί εκδότες απέρριψαν το χειρόγραφο του Αλεν, ο οποίος από το 1992 κατηγορείται από την (υιοθετημένη από την τότε σύζυγό του Μία Φάροου) κόρη του, Ντίλαν Φάροου, για σεξουαλική παρενόχληση (χωρίς πάντως το γεγονός να έχει αποδειχθεί). Το ζήτημα επανήλθε στο προσκήνιο στα τέλη του 2017 μετά την υπόθεση του Χάρβεϊ Γουάινστιν κάνοντας το Amazon να ακυρώσει τη συμφωνία την οποία είχε συνάψει μαζί του για την παραγωγή τεσσάρων ταινιών.
Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει να κάνει με την απόφαση των εκδοτικών οίκων να αποφύγουν ουσιαστικά τη βέβαιη αρνητική δημοσιότητα – κάτι που δεν θα τους απέτρεπε στο παρελθόν: ο βίαιος αντισημιτισμός του Λουί-Φερντινάντ Σελίν δεν οδήγησε το έργο του στην εκδοτική ανυπαρξία, ο Νόρμαν Μέιλερ δεν τέθηκε στο περιθώριο όταν μαχαίρωσε τη δεύτερη σύζυγό του το 1960. Εκ πρώτης όψεως, το θέμα άπτεται των ευαισθησιών στην εποχή του #MeToo. Βαθύτερα, ωστόσο, μπορεί να διακρίνει κανείς ίσως μιαν άλλη αλλαγή στάσης – την αίσθηση των εκδοτών ότι πλέον η διαμάχη βλάπτει: controversy doesn’t pay.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
