Η απώλεια του Αντρέα Καμιλέρι, ο οποίος πέθανε τον περασμένο Ιούλιο, έχει αφήσει ένα κενό στον χώρο της ιταλικής αστυνομικής λογοτεχνίας, διότι παρά το πλήθος των συγγραφέων που την υπηρετούν ελάχιστοι φτάνουν στο ύψος του. Κατά τη γνώμη μας, ένας από εκείνους που μπορούν να χαρακτηριστούν ως επίγονοί του είναι ο Αντόνιο Μαντσίνι (Ρώμη, 1964), ο οποίος είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Οπως ο Καμιλέρι είχε ως ήρωα τον αστυνόμο Σάλβο Μονταλμπάνο, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η πλοκή των μυθιστορημάτων του, έτσι και ο Μαντσίνι έχει έναν ανάλογο ήρωα, τον αστυνόμο Ρόκκο Σκιαβόνε που περιστοιχίζεται – κι αυτός – από μια ομάδα αστυνομικών, εκ των οποίων άλλοι είναι δραστήριοι κι άλλοι ελαφρόμυαλοι. Ο ίδιος ο Σκιαβόνε αποτελεί μια ακραία περίπτωση αστυνομικού, καθώς είναι δύστροπος, αψύς, αθυρόστομος, βρίζει, πίνει αλκοόλ, καπνίζει μαριχουάνα, ενίοτε χτυπάει μάρτυρες. Λάτρης του ωραίου φύλου – και του ποδοσφαίρου -, συνδέεται με διάφορες γυναίκες για να καταπολεμήσει την ανία του, ενώ κάποιες σκοτεινές σκιές που έρχονται από το παρελθόν και η σκέψη του που είναι διαρκώς στην αγαπημένη του σύζυγο, τη Μαρίνα, πεθαμένη από χρόνια, δυσκολεύουν τη ζωή του.
Τα προηγούμενα μυθιστορήματα του Μαντσίνι με τον Σκιαβόνε είναι Η μαύρη πίστα και Το πλευρό του Αδάμ (στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Πατάκη). Εδώ, στο Τι εποχή κι αυτή, ο ήρωας που υπηρετεί στην Αόστα, στην περιοχή της Βαλ ντ’ Αόστα, βορείως του Τορίνο, στα σύνορα με τη Γαλλία, έχοντας πάρει δυσμενή μετάθεση από τη Ρώμη, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση της νεαρής μαθήτριας Κιάρα Μπεργκέ, κόρης πλούσιας οικογένειας. Η ιστορία αρχίζει με τον θάνατο σε τροχαίο δύο ανδρών, οι οποίοι έχουν απαγάγει την κοπέλα και την έχουν οδηγήσει σε άγνωστη κρυψώνα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
