Αν κάποιος παρατηρήσει από μακριά το μπαλκόνι του διαμερίσματός της, θα διαπιστώσει ότι είναι πνιγμένο στα φυτά και στα λουλούδια. Η Μαρία Λαϊνά κατοικεί στο Παγκράτι. Εκείνη τη συννεφιασμένη μέρα, μεσημεριανή ώρα, κόσμος πήγαινε κι ερχόταν στον δρόμο, φορτωμένος σακούλες από τη λαϊκή αγορά. Δεν επικρατούσε φασαρία αλλά ο ήπιος, γλυκός αχός της καθημερινότητας. Η σημαντική ελληνίδα ποιήτρια, γεννημένη στην Πάτρα το 1947, τιμήθηκε πρόσφατα με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της, στο πλαίσιο των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2022 (εκδόσεις του 2021). Και «Το Βήμα» βρήκε την αφορμή, για μια ακόμη φορά, να τη συναντήσει και να κουβεντιάσει μαζί της.
Η αναγνώριση και ο αναγνώστης
«Πνευματικός άνθρωπος;» διερωτήθηκε και ύψωσε σκωπτικά τα φρύδια της, καθισμένη στο ανάστατο γραφείο της. Υστερα, σαν να σοβάρεψε. Επλεξε τα χέρια. «Ούτε ναι, ούτε όχι. Δεν το αποποιούμαι πλήρως. Ωστόσο, πριν από το «πνευματικός», προηγείται κάτι άλλο κρίσιμο: νέτη σκέτη η έννοια του ανθρώπου. Προτιμώ να λέω ότι δεν είμαι άνθρωπος των γραμμάτων, αν με ρωτάτε, αλλά κανονικός άνθρωπος…» δήλωσε η ίδια στην εφημερίδα, με την αργόσυρτη φωνή της, με το σεσημασμένο χιούμορ της. Κατόπιν, μόνο και μόνο για να παρακολουθήσουμε τις αντιδράσεις του προσώπου της, διαβάσαμε το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής. Το άκουσε προσεκτικά, άλλοτε συγκατανεύοντας, άλλοτε απορώντας. «Το αρνούμαι αυτό, ότι η ποίησή μου είναι εξομολογητική, αν πράγματι το ισχυρίζονται. Το αρνούμαι για ό,τι έχω γράψει. Νομίζω ότι η απόδοση ενός τέτοιου γενικού χαρακτηρισμού συνιστά μια μάλλον αφελή προσέγγιση του έργου μου. Στα ποιήματά μου πουθενά δεν θα βρείτε κραυγαλέα τον εξομολογητικό τόνο. Μπορεί και να υπάρχει, ίσως, πολύ βαθιά, στον πάτο. Αλλά δεν εμφανίζεται στην επιφάνεια. Εννοώ, στο αρμολόγημα των λέξεων, στην ίδια τη γλώσσα, στην ίδια την ποίηση» εξήγησε η Λαϊνά που, ως γνωστόν, δεν έχει και την καλύτερη άποψη για τα βραβεία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
