Ενα κλίμα απογοήτευσης στην κοινωνία, καθώς οι προσδοκίες που είχαν αναπτυχθεί για τον ρόλο του διανοουμένου διαψεύδονται, περιγράφει ο κοινωνιολόγος Νίκος Παναγιωτόπουλος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο δοκίμιό του Υπάρχει ακόμα ελληνική διανόηση; (εκδ. Πεδίο). Αναλύοντας τη συνυπαιτιότητα των διανοουμένων-influencers, με μεγάλη κοινωνική θεατότητα αλλά μικρή σχέση με την πρακτική ζωή, που ζουν την «επανάσταση μέσα στην τάξη των λέξεων ως επανάσταση μέσα στην τάξη των πραγμάτων», και των διανοουμένων-επιστημόνων που υποκύπτουν στη «λογοκρισία της ατζέντας προγραμμάτων που έχουν αποφασιστεί εκτός του επιστημονικού πεδίου» προτείνει ως θεραπεία στο πρόβλημα έναν «συνολικό διανοούμενο», ένα σώμα διανοουμένων με παρεμβατικό ρόλο, το οποίο θα συμβάλει στην υλοποίηση «ενός ανοιχτού χώρου που θα φιλοξενήσει μια ποικιλία αναμετρήσεων με τα φλέγοντα σημερινά κοινωνικά ζητήματα» συνδιαμορφώνοντας τις συνθήκες των συζητήσεων. Η πρότασή του, διατυπωμένη με λόγο πυκνό και χειμαρρώδη, στο πλαίσιο της κοινωνιολογικής παράδοσης διεκδικεί την προσοχή μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
