Με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού ο καπιταλισμός κυριάρχησε χωρίς αντιπάλους στον κόσμο. Δεν πρόκειται για τον φιλελεύθερο μόνο καπιταλισμό τον οποίο γνωρίσαμε στον δυτικό κόσμο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και για ένα νέο είδος που χειρίζονται ολιγάρχες και αυταρχικοί ηγέτες, όπως τα οικονομικά συστήματα της Κίνας και της Ρωσίας. Και η μεν Κίνα επιδόθηκε με την αρωγή του κράτους στην κατάκτηση της παγκόσμιας αγοράς, η δε Ρωσία έγινε μια τριτοκοσμική παραγωγός ενέργειας, κάτι σαν τη Σαουδική Αραβία. Ο αυταρχικός καπιταλισμός φαίνεται μάλιστα να κερδίζει έδαφος και στις ΗΠΑ, όπου ο Ντόναλντ Τραμπ διευρύνει με τη φορολογική του πολιτική τις διαφορές μεταξύ των ολίγων και των πολλών. Στην Ανατολική Ευρώπη οι ανισότητες αντιμετωπίζονται από λαϊκιστές ηγέτες με περισσότερο εθνικισμό και λιγότερη πρόνοια.
Στο πρώτο του σημαντικό βιβλίο με τίτλο The Haves and the Have Nots o σερβικής καταγωγής αμερικανός οικονομολόγος Μπράνκο Μιλάνοβιτς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πόλης της Νέας Υόρκης, κατέγραψε τις ανισότητες στο διεθνές πεδίο. Στο τελευταίο του έργο με τίτλο Capitalism Alone: The Future of the System that Rules the World (εκδ. Harvard University Press) ανατρέχει στη μεταπολεμική Ιστορία της διεθνούς οικονομίας και ανακεφαλαιώνει τις ρυθμίσεις του αξιοκρατικού κεφαλαιοκρατικού συστήματος προκειμένου να εξισώσει τα εισοδήματα και να προσφέρει ευκαιρίες σε όσους υστερούσαν. Η ισχύς των συνδικάτων, η δημόσια εκπαίδευση, η φορολογία των υψηλών εισοδημάτων και οι κρατικές παροχές υπήρξαν τα μέσα αυτής της πολιτικής. Ομως τις τελευταίες δεκαετίες ο δυτικός κόσμος εγκαταλείπει τις ρυθμίσεις αυτές και τείνει να παρακολουθεί το κινεζικό μοντέλο. Η απουσία συνδικάτων και η κακομεταχείριση των αντιφρονούντων στην Κίνα μάλλον εμπνέουν τους Ρεπουμπλικανούς στις Ηνωμένες Πολιτείες, μολονότι δεν τολμούν να μιμηθούν τους Κινέζους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
