«Η μνήμη έχει τη θαυμαστή ικανότητα να αναθυμάται τη λήθη, την ύπαρξή της, την καραδοκία της, κι έτσι μας επιτρέπει να είμαστε σ’ εγρήγορση όταν δεν θέλουμε να ξεχάσουμε, και να ξεχνάμε όποτε θέλουμε. Ελευθερία, ελευθερία από το παρελθόν: αυτό επιθυμούσε τώρα ο Μαγιαρίνο πιο πολύ από καθετί». O Χαβιέρ Μαγιαρίνο είναι ο βασικός ήρωας των Υπολήψεων, της νουβέλας του βραβευμένου κολομβιανού συγγραφέα Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες. Ο Μαγιαρίνο δυσκολεύεται πολύ να ελευθερωθεί από το παρελθόν, από τη μνήμη. Ως πολιτικός γελοιογράφος της εφημερίδας «Ιndependiente» έχει ως έναν βαθμό χτίσει ο ίδιος τη μνήμη της χώρας του. Επί σαράντα χρόνια σκιτσάρει και διακωμωδεί την πραγματικότητα της Κολομβίας και η ισχύς των σκίτσων του είναι τόση ώστε μπορεί να προκαλεί μείζονες κυβερνητικές κρίσεις, παραιτήσεις υπουργών, αλλαγές στη νομοθεσία. Ελάχιστοι γνωρίζουν το πρόσωπό του, όμως όλοι γνωρίζουν τα σκίτσα του ανηλεούς γελοιογράφου τον οποίο η Κολομβία αποφασίζει να τιμήσει σε μια ειδική μεγαλοπρεπή εκδήλωση στην Μπογκοτά. Ο ίδιος δεν θέλει να παραστεί, δυσκολεύεται να αφήσει το ησυχαστήριό του στα ορεινά περίχωρα της πρωτεύουσας, αλλά τελικώς ενδίδει. Αποδέχεται την πρόσκληση, παρίσταται στην τιμητική για αυτόν εκδήλωση, στο τέλος της οποίας τον πλησιάζει μια νεαρή γυναίκα για να του ζητήσει συνέντευξη.
Ο εξηνταπεντάχρονος Μαγιαρίνο δέχεται ασμένως, χωρίς να υποψιάζεται ότι η συνάντησή του με την κοπέλα θα τον αναγκάσει να ανατρέξει στο παρελθόν του και σε οδυνηρά περιστατικά. Ο Μαγιαρίνο, ο οποίος μόνο με τη σινική μελάνη και το χαρτί αμφισβητεί τους πάντες, θα βρεθεί να αμφισβητήσει την ίδια του τη μνήμη. Οπως γράφει ο συγγραφέας, ο Μαγιαρίνο «κατάλαβε ότι δεν είχε κανέναν έλεγχο πάνω στο ρευστό παρελθόν».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
