Ολοκληρώνοντας το 2005 το magnum opus του για τη μεταπολεμική ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου, ο Τόνι Τζαντ (1948-2010) αποφαινόταν ότι «ο 21ος αιώνας θα μπορούσε να ανήκει στην Ευρώπη». Για έναν θερμό ευρωπαϊστή, αλλά και κατά δική του δήλωση «ευρωπεσιμιστή», η εκτίμηση έμοιαζε αναπάντεχα αισιόδοξη. Με την Ευρώπη μετά τον πόλεμο ο βρετανός ιστορικός αναθεωρούσε τη συνολική κριτική που είχε ασκήσει μια δεκαετία νωρίτερα στο δοκίμιο Ευρώπη: Μια μεγάλη χίμαιρα; (εκδ. Αλεξάνδρεια). Χωρίς να αναιρούν την αξία του θεμελιώδους εκείνου έργου, είναι αυτές οι προγενέστερες διαλέξεις που αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα σήμερα, καθώς ο Τζαντ, εξαιρετικά ευαίσθητος δέκτης των υποκείμενων πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων, είχε συλλάβει από το 1996 τη δυναμική των αντιφάσεων στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
