O Ρομπέρτο Μπολάνιο τον είχε χρίσει καλύτερο ποιητή της γενιάς του αν και δεν έγραφε ποίηση. «Κανείς δεν φτάνει πιο βαθιά από τον Λεμεμπέλ» γιατί «ξέρει να ανοίγει τα μάτια του μέσα στο σκοτάδι, σ’ εκείνες τις επικράτειες όπου κανένας δεν τολμάει να μπει». Ο Λουίς Σεπούλβεδα τον θεωρούσε έναν από τους κορυφαίους συγγραφείς της χώρας του. Είναι μακρύς ο κατάλογος των θαυμαστών του Πέδρο Λεμεμπέλ (1952-2015). Ο ίδιος, μία από τις πλέον ριζοσπαστικές και μαχητικές προσωπικότητες που ανέδειξε ποτέ η Χιλή και η Λατινική Αμερική εν γένει, εικαστικός καλλιτέχνης, περφόρμερ, ακτιβιστής αλλά και συγγραφέας, αυτοπροσδιοριζόταν ως «φτωχός, κομμουνιστής και αδερφή». Με τα κείμενά του και τις ραδιοφωνικές του εκπομπές έχει μείνει ήδη στην ιστορία για την αποτύπωση της πόλης του Σαντιάγο. Στο μοναδικό του μυθιστόρημα με τίτλο Φοβάμαι, ταυρομάχε, ένα διαφορετικό βιβλίο «για τη σχέση έρωτα και επανάστασης», το οποίο περιγράφεται ως «ένα μανιφέστο για την ανατρεπτική δύναμη της τρυφερότητας», αφηγείται την ιστορία ενός μεσήλικου ομοφυλόφιλου (που είναι λάτρης των μπολέρο και ζει από τα κεντήματά του) και ενός νεαρού φοιτητή (αντικαθεστωτικού, αντάρτη) που συναντιούνται με φόντο την απόπειρα εναντίον του δικτάτορα Αουγούστο Πινοτσέτ κατά τη διάρκεια του 1986. Η Ιζαμπέλ Αλιέντε χαρακτήρισε το μυθιστόρημα αυτό «αριστοτεχνικό, εντυπωσιακό, εξόχως συγκινητικό». Ανακαλύψτε τη θαρραλέα, ασυμβίβαστη φωνή του Πέδρο Λεμεμπέλ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
