Eχοντας επεξεργαστεί το αρχείο του Χαριλάου Τρικούπη, και με δύο εκτενείς μελέτες για τον ίδιο και τον πατέρα του Σπυρίδωνα (τον ιστορικό της ελληνικής Επανάστασης) στο πρόσφατο ενεργητικό της, η Λύντια Τρίχα μάς δίνει, σαν να δοκιμάζει ένα είδος επιστημονικής αγρανάπαυσης, επτά ιστορίες για σκύλους, που δεν είναι άλλοι από τους σκύλους οι οποίοι έπαιξαν επί πολλά χρόνια σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητά της. Υπό αυτή την έννοια, εκείνοι που αυτοβιογραφούνται (ή βιογραφούνται) στο βιβλίο δεν είναι οι σκύλοι, όπως το θέλει ο υπότιτλός του, αλλά η ίδια και ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράστηκε τη χαρά της κοινής ζωής μαζί τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
