Αθηναιογράφος που ανασυνθέτει την ατμόσφαιρα μιας παλιάς Αθήνας μέσα από αναγνώσματα, ο Θωμάς Σιταράς έχει δώσει αρκετούς τίτλους για την Αθήνα της διασκέδασης (Η παλιά Αθήνα ζει, γλεντά, γεύεται 1834-1938, εκδ. Ωκεανίδα, 2011) και του έρωτα (Πόθοι και πάθη στην παλιά Αθήνα, 1834-1938, εκδ. Ωκεανίδα, 2012), την πόλη στη δίνη των εκλογών (Καλό βόλι. Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής, 1864-1940, εκδ. Μίνωας, 2019) κ.ά. σε αφηγήσεις που συντίθενται από δημοσιεύματα στον Τύπο της εποχής. Ο νέος του τίτλος Λατέρνα, φτώχεια και περίσσευμα καρδιάς. Ημερολόγιο μιας παλιάς γειτονιάς (εκδ. Μίνωας) είναι μια δική του αναπαράσταση της καθημερινότητας στη γειτονιά του, μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, στα χρόνια 1920-1940. Λαϊκός κινηματογράφος και ρομαντικά ραντεβού, Καραγκιόζης και αποκριάτικοι χοροί, συνοικιακά καλλιστεία… Σκιαγραφεί ανθρώπινους τύπους, την κουτσομπόλα της γειτονιάς, τον επίμονο κουρέα, το φτωχό κορίτσι του λαού, τον μπακαλόγατο, τον γυρολόγο και παρουσιάζει καταστάσεις γνώριμες και από τον ελληνικό κινηματογράφο της εποχής: τον ερχομό του ταχυδρόμου με το γράμμα από την Αμερική, τους νυχτερινούς τροβαδούρους που τραγουδούν αμανεδάκια στις κοπέλες, τις Πρωτομαγιές με τα κάρα που επέστρεφαν από την εξοχή στολισμένα λουλούδια. Οπως σε όλα τα βιβλία του Σιταρά, απουσιάζει το νατουραλιστικό στοιχείο. Η παλιά Αθήνα προβάλλει μέσα από μια νοσταλγική ομίχλη που απαλύνει τις δυσάρεστες αιχμές της σε ένα ανάγνωσμα διαφυγής από τη ζοφερή πραγματικότητα των ημερών μας και παρηγορητικής επιστροφής σε έναν κόσμο – πραγματικής ή φαντασιακής, δεν έχει σημασία – αθωότητας και περισσεύματος καρδιάς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
