Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται μια συζήτηση, στις ΗΠΑ κυρίως, για την ανάπτυξη ενός πεζογραφικού είδους που το αποκαλούν «αυτοβιογραφική μυθοπλασία» ή «αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα». Το είδος όμως, αν πρέπει να το ονομάσουμε έτσι, αναπτύχθηκε έξι δεκαετίες νωρίτερα στην Ευρώπη. Και δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από το έξοχο Οικογενειακό λεξικό της Ναταλίας Γκίνζμπουργκ, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1963 κι επανεκδίδεται έκτοτε συνεχώς. Εργο βραβευμένο με το Strega, την υψηλότερη λογοτεχνική διάκριση της Ιταλίας, που θα το κατατάσσαμε εύκολα στα σύγχρονα κλασικά μυθιστορήματα.
Είναι εντυπωσιακό πώς η συγγραφέας κατάφερε σε μόλις 260 σελίδες να μας δώσει την ιστορία δύο δεκαετιών μιας μεσοαστικής οικογένειας και μέσα από αυτήν, με εντυπωσιακή ακρίβεια, οικονομία και πειθώ, την αίσθηση και τον χαρακτήρα μιας ολόκληρης εποχής. Πρόκειται για μυθιστόρημα αυτοβιογραφικό, αφού αφορά τη δική της οικογένεια. Αν όμως δεν το ξέραμε κι αν δεν το είχε πει και η ίδια, δεν θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε. Είναι σπάνια κι εξαιρετικά δύσκολο η αυτοβιογραφία όχι απλώς να αποκτά αφηγηματικές αρετές αλλά να γίνεται μυθιστόρημα και να ανταποκρίνεται στον ορισμό του Μπαλζάκ ότι «το μυθιστόρημα είναι η ιδιωτική ιστορία των εθνών».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
