Πριν από μερικά χρόνια, όταν πέθανε ο πατέρας του, ο Χρήστος Χρυσόπουλος σταμάτησε, δεν έγραψε τίποτε. Αντιμετώπισε αλλιώς την απώλεια, τράβηξε φωτογραφίες στο σπίτι όπου πλέον ζούσε μόνη η μητέρα του, τις οποίες αργότερα είδαμε δημοσιευμένες στο συγκινητικό λεύκωμα My Mother’s Silence. Η συγκεκριμένη εμπειρία, καταπώς φαίνεται, δεν χωρούσε σε λέξεις. Πιο πρόσφατα, ο ίδιος ο συγγραφέας έγινε πατέρας. «Βρέθηκα μπροστά σε μια συνθήκη που για μένα ήταν πρωτόφαντη και καταιγιστική. Μιλώ πια ως ένας μπαμπάς δύο ετών» είπε στο «Βήμα» τις προάλλες. Το καινούργιο του μυθιστόρημα κυκλοφορεί εδώ και λίγες ημέρες υπό τον τίτλο Αλμα, που σημαίνει «ψυχή». Αυτό είναι το όνομα ενός κοριτσιού που γεννιέται και αλλάζει τις ζωές των οικείων του. Είναι ένα παιδί που δεν πατά ποτέ στο έδαφος, περνά από αγκαλιά σε αγκαλιά και τρέφεται, κυριολεκτικά, από την τρυφερότητα. «Νομίζω ότι δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ άλλοτε σε βιβλίο μου τη λέξη «αγάπη». Βίωσα, εν πάση περιπτώσει, κάτι που την αγάπη την εμπεριείχε απόλυτα. Ο μοναδικός τρόπος να το μεταβολίσω αυτό ήταν να το κάνω κείμενο, να το κάνω λογοτεχνία. Μπορεί να ακούγεται κάπως ιδεαλιστικό αλλά αυτό το ταρακούνημα ήρθε να επικυρώσει και τη σχέση που έχω με το γράψιμο».
Βεβαίως, δεν περίμενε κανείς κάτι συμβατικό από τον Χρήστο Χρυσόπουλο. Στην ουσία, επιχειρεί να διαχύσει τη σύνθετη κατάσταση της γονεϊκότητας μέσα σε μια πειραματική καλλιτεχνική φόρμα η οποία, επιπροσθέτως, διαθέτει έντονη θεατρικότητα. Δεν θα μπορούσε, ωστόσο, να μας διηγηθεί την ιδιαιτερότητα αυτής της εμπειρίας πιο απλά, πιο γραμμικά ενδεχομένως; «Γραμμική καταγραφή; Οχι. Επειδή έχω την αίσθηση ότι η εμπειρία αυτή δεν είναι καθόλου γραμμική. Η έλευση ενός παιδιού σπάει τον κόσμο σε κομμάτια, ανατρέπει ακόμη και τον τρόπο με τον οποίο έχεις μάθει να εργάζεσαι. Αρχίζεις να βλέπεις αυτό το πράγμα παντού, να το προβάλλεις παντού. Το βιβλίο γράφτηκε εσπευσμένα και με φοβερή αποσπασματικότητα. Το ένιωθα σαν ένα μικρό ζώο που μου είχε δαγκώσει το σβέρκο και το κουβαλούσα μαζί μου συνεχώς. Εννοώ, εκτός των άλλων, ότι δεν είχα κάποιο σχέδιο, ότι η σύνθεσή του προέκυψε στο τέλος και ήταν μια διακινδύνευση για μένα, γιατί σχετιζόταν με το πώς εγώ έβλεπα τον εαυτό μου εκεί μέσα» υπογράμμισε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
