Τον Αύγουστο του 1947 η ταξιαρχία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), υπό τον Γιώργο Γιαννούλη, διαμελίζεται από τον Εθνικό Στρατό στον Γράμμο και ο Γιαννούλης εκτελείται από το Κόμμα με συνοπτικές διαδικασίες ενώ η μνήμη του αποκαθίσταται κατά τα συνήθη πολλά χρόνια αργότερα. Τον Αύγουστο του 1972 ο Σπήλιος, γεννημένος το 1940, θα προσπαθήσει να διαφύγει στο εξωτερικό από την ίδια περιοχή, σε ένα χωριό κοντά στην Κόνιτσα, όπου η πανωλεθρία του ΔΣΕ θα σημάνει το τέλος του Εμφυλίου. Ο προσωρινά αποφυλακισμένος (λόγω εμφράγματος) Σπύρος, ο οποίος έχει γίνει γνωστός για τις επιδόσεις του στα παράνομα φυλλάδια, θα έχει μαζί στην απόπειρα διαφυγής του την Εριφύλη (επτά χρόνια νεότερή του), κόρη βασιλόφρονης οικογένειας, που λατρεύει τη Φρειδερίκη. Μια απρόσμενη φυσική θεομηνία θα αναγκάσει, παρ’ όλα αυτά, το ζευγάρι να αναζητήσει καταφύγιο στην οικογενειακή εστία της Εριφύλης στο χωριό, αλλάζοντας τουλάχιστον για λίγο τη ρότα τους. Σημειωτέον πως το άγαλμα της Φρειδερίκης στην Κόνιτσα, η οποία υποκαθιστά ιδεοτυπικά το χωριό, έχει τότε μόλις αποσυρθεί και στη θέση του δεσπόζει αφίσα της Ζωής Λάσκαρη από την ταινία «Ο κατήφορος» (1961) του Γιάννη Δαλιανίδη.
Ετσι διαγράφονται το διπλό ιστορικό πλαίσιο και το πολλαπλά συμβολικό πλέγμα εντός των οποίων τοποθετείται η περίπλοκη μυθοπλασία της δράσης και των προσώπων, όπως την παρακολουθούμε στο πεζό της Ισμήνης Καρυωτάκη υπό τον εύλογο τίτλο Φυγόδικος δεν ήμουν (εκδ. Ποταμός). Οι χώροι και ο χρόνος, που αναλαμβάνουν πάντοτε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πεζογραφία της Καρυωτάκη, αναδεικνύονται εδώ σε εμβληματικούς πυλώνες της αφήγησης. Το ιστορικό και πολιτικό τοπίο, ωστόσο, που μοιάζει να διεκδικεί επίσης γενναίο μερίδιο στο Φυγόδικος δεν ήμουν, αποτελεί στην πραγματικότητα μάλλον ένα ζωτικό φόντο. Μπορεί ο ταραγμένος ρους της πολιτικής και της Ιστορίας να σπρώχνει τον Σπήλιο μακριά από τον βασιλόφρονα περίγυρο της Εριφύλης, και κυρίως μακριά από τη θεία της Φλώρα, η οποία την έχει αναθρέψει σαν μάνα, αλλά όσα συμβαίνουν εν συνεχεία οδηγούν τους ήρωες πέρα από τα πολιτικά και τα ιστορικά τους συμφραζόμενα, μολονότι δεν υποβαθμίζουν ποτέ την ταραχή και τον ζόφο της εποχής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
