Επί τριάντα χρόνια ο Γουίλιαμ Γκας (1924-2017) έγραφε το μυθιστόρημά του Το τούνελ, ένα «εξωφρενικό αριστούργημα», όπως το αποκάλεσαν, που προκάλεσε σοκ στους κριτικούς, στους αναγνώστες και στη λογοτεχνική κοινότητα, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Διαβάζοντάς το, όταν εκδόθηκε το 1995, θυμήθηκα εκείνο που έλεγε ο Γιόζεφ Μπρόντσκι για τον Πλατόνοφ: ο Θεός να φυλάει τον μεταφραστή του. Ο Γιώργος Κυριαζής, που του αρέσουν τα δύσκολα, είναι εξαίρετος μεταφραστής. Αυτή η μετάφρασή του όμως είναι κατόρθωμα – και του αξίζει κάθε έπαινος. Σε ό,τι αφορά την ξένη πεζογραφία, η έκδοση του Τούνελ είναι το λογοτεχνικό γεγονός της χρονιάς – που δεν θα ήταν, αν δεν είχαμε τούτη τη λαμπρή μετάφραση. Το Τούνελ μπορεί να σταθεί δίπλα στα άλλα δύο κορυφαία αμερικανικά μυθιστορήματα της μεταπολεμικής εποχής: τον Αόρατο άνθρωπο του Ραλφ Ελισον και τον Υπόγειο κόσμο του Ντον Ντελίλο. Ισως μάλιστα στο πέρασμα του χρόνου να αποδειχθεί ανώτερο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
