Ενα έγκλημα και μία εξαφάνιση

Από τη δεκαετία του ’50 έως πρόσφατα τα βιβλία του Γιάννη Μαρή, του εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα, κυκλοφορούσαν από τον ιστορικό οίκο Ατλαντίς-Πεχλιβανίδης, ο οποίος τα εξέδιδε αρχικά στη σειρά «Αστυνομικά βιβλία της τσέπης» με το κόκκινο εξώφυλλο και αργότερα σε άλλη σειρά με μεγαλύτερο σχήμα. Από το 2012 οι εκδόσεις Αγρα άρχισαν να κυκλοφορούν μερικά από τα αδημοσίευτα σε βιβλίο μυθιστορήματά του και δύο που είχαν εκδοθεί από τον οίκο Περγαμηνή. Στα τέλη του περασμένου χρόνου η Αγρα επανακυκλοφόρησε δύο από τα σημαντικότερα βιβλία του Μαρή, τα εμβληματικά Εγκλημα στο Κολωνάκι που δημοσιεύτηκε το 1953 σε συνέχειες στο περιοδικό «Οικογένεια» και Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ακρόπολις το 1976. Στο πρώτο εμφανίζονται τα βασικά μοτίβα του έργου του, μυστήρια που συνδέονται με το παρελθόν, τα οποία παραλλάσσονται από μυθιστόρημα σε μυθιστόρημα, ενώ το δεύτερο είναι το πλέον πολιτικό του. Αμφότερα μεταφέρθηκαν στη μικρή και στη μεγάλη οθόνη, το πρώτο το 1959 από τον Τζανή Αλιφέρη και το δεύτερο το 1985 από τον Ερρίκο Ανδρέου.

Το Εγκλημα στο Κολωνάκι είναι η ιστορία της δολοφονίας του ζωγράφου Νάσου Καρνέζη στο διαμέρισμά του στην οδό Σκουφά. Πέντε άνθρωποι έχουν λόγο να τον μισούν και να θέλουν να τον σκοτώσουν. Ο χρηματιστής Φλωράς, σύζυγος μιας ωραίας γυναίκας, ερωμένης του ζωγράφου, ένας ζιγκολό, με τον οποίο βρισκόταν σε αντιπαλότητα, η κόρη του ανθρώπου που ο Καρνέζης είχε προδώσει στην Κατοχή, ο συνεταίρος του που τον είχε κλέψει κι ένας μυστηριώδης άγνωστος με τραγιάσκα. Το έγκλημα αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο μικροαστός αστυνόμος Μπέκας, ένας έλληνας επιθεωρητής Μαιγκρέ. Αρχικά, ο αναγνώστης υποψιάζεται πως η δολοφονία του ζωγράφου είναι έγκλημα πάθους και οφείλεται σε ερωτική αντιζηλία, στη συνέχεια αντιλαμβάνεται πως μπορεί να είναι έγκλημα συμφέροντος. Στην υπόθεση εμπλέκονται συμμορίες, λαθρέμποροι συναλλάγματος και χρυσού. Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια και αποτελεί μια μικρογραφία της αθηναϊκής αστικής κοινωνίας, ενώ γίνονται αναφορές στην περίοδο της Κατοχής, όταν ο αρχηγός μιας αντιστασιακής οργάνωσης, ένας πλοίαρχος, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς μαζί με τους συντρόφους του, ήταν θύμα προδοσίας.