«Εξω είναι οι λύκοι»

Εγραφε από το δημοτικό. Διάβαζε πάντα πολύ, μετέφραζε στα χρόνια των σπουδών της – πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και κοινωνιολογία στη Βρετανία -, έσερνε για δεκαετίες ένα μυθιστόρημα. Ιδρυσε τη δική της εταιρεία κοινωνικών και εμπορικών ερευνών και όταν δουλειά και οικογένεια μπήκαν σε μια σειρά, το γράψιμο, αυτή η «υπαρξιακή ανάγκη», δεν χωρούσε άλλη αναβολή. Μια μαθητεία στα εργαστήρια δημιουργικής γραφής του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) ήταν αφορμή να οργανωθεί. Το πρώτο μυθιστόρημα της Χριστίνας Καράμπελα, με τίτλο Καιροί τέσσερεις, κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Πόλις και ακολούθησε σύντομα το δεύτερο, Ο ψίθυρος της Ευδοκίας (Πόλις, 2015). Το πρόσφατο βιβλίο της, Αυτί [2009-2019] (Ιωλκός, 2019), είναι ένα σπονδυλωτό αφήγημα που η ίδια αποκαλεί «Σημειωματάριο». Δεκατρείς ιστορίες τις οποίες αφηγείται ένας κοινωνικός ερευνητής, «κατά συρροήν ωτακουστής, άρπαγας μονολόγων και διαλόγων», που εκτυλίσσονται στη δεκαετία 2009-2019, με φόντο την κρίση.

Tην έμπνευση την έδωσε η δουλειά της, παραδέχεται η συγγραφέας. «Το βιβλίο στηρίχτηκε σε μια κοινωνιολογική έρευνα της qed που κάναμε στο διάστημα 2009-2019. Ενας όγκος συνεντεύξεων βάθους γι’ αυτή την έρευνα κατέληξε στη σκιαγράφηση ανθρώπινων τύπων που ο καθένας αντιπροσώπευε έναν μηχανισμό επιβίωσης που χρησιμοποιήσαμε στη διάρκεια της κρίσης. Ενιωσα την πρόκληση να βάλω αυτούς τους ανθρώπους να μιλούν, κι έτσι γράφτηκαν οι διάλογοι και οι μονόλογοι του βιβλίου, που είναι εντελώς επινοημένοι, αλλά έχουν στον πυρήνα τους μηχανισμούς επιβίωσης που χρησιμοποιήσαμε στην κρίση. Στη συνέχεια επινοήθηκε ο ωτακουστής και αργότερα εμπαθητικός αφηγητής που συνέδεσε αυτό το κοινωνιολογικό υλικό μέσα από τη δική του προσωπική ιστορία η οποία, πείτε το επαγγελματική διαστροφή, αναπαριστά την καμπύλη συναισθηματικής ευημερίας των Ελλήνων στη διάρκεια της κρίσης. Τα δικά της σκοτεινά σημεία αντιστοιχούν στη βαθιά απελπισία των ετών 2013-2014 που μαρτυρούν οι δείκτες συναισθηματικής ευημερίας και κοινωνικής ενσωμάτωσης που μετρούσαμε».