Εναν τρόπο εναρμόνισης των ιερών κανόνων που διέπουν τη διοίκηση της Εκκλησίας και των κανόνων της Πολιτείας με το ίδιο αντικείμενο προτείνει στη μονογραφία του ο καθηγητής Ιωάννης Κονιδάρης. Οι μεν και οι δε, όπως αναλυτικά παρουσιάζει ο συγγραφέας, τελούν στη σύγχρονη Ελλάδα σε διαπάλη, και για τη γαλήνη Εκκλησίας και Πολιτείας η διαπάλη αυτή μπορεί να αρθεί με τη μέθοδο που υποδεικνύει.
Το πρόβλημα που τίθεται έχει ως εξής. Με αλλεπάλληλα νομοθετήματα το ελληνικό κράτος έχει επέμβει στον τρόπο διοίκησης της ελληνικής Εκκλησίας ρυθμίζοντας τον τρόπο ανάδειξης και τις εξουσίες των ηγετών της, ιδρύοντας τα συλλογικά όργανα διοίκησής της, τις μητροπόλεις και τα εκκλησιαστικά της δικαστήρια. Και όλα αυτά παραμερίζοντας τους ιερούς κανόνες που διέπουν τα ίδια αντικείμενα, επιπλέον δε αγνοώντας τον «Συνοδικό Τόμο» του 1850, με τον οποίον το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώρισε την ελλαδική Εκκλησία υπό τον όρο να διοικείται «ακωλύτως πάσης κοσμικής επεμβάσεως».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
