Οκαθένας έχει τη δική του ώρα για το καθετί, ακόμη για την υπαρξιακή του περιδίνηση. Με τούτο δεν θα διαφωνούσε καθόλου ο αφηγητής στο διήγημα «Θα μπορούσα να ήμουν εκείνος». Αναφερόμαστε μεν σε αφηγητή αλλά θα μπορούσε, εξίσου άνετα, να πρόκειται και για αφηγήτρια. Βεβαίως, λίγη σημασία έχει αυτό διότι, εν προκειμένω, το πρώτο πρόσωπο δεν μας αφήνει εύκολα να καταλάβουμε αν είναι άντρας ή γυναίκα – και, ασφαλώς, πολύ καλά κάνει, δεν είναι υποχρεωμένο να προβεί, αναγκαστικά, σε τέτοιου είδους διευκρινίσεις.
Εν πάση περιπτώσει, ό,τι κι αν είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ο οποίος αναγνωρίζει ότι «τα λογικά πράγματα δεν είναι εύκολα», ευρισκόμενος στον αέρα, σε ένα αεροπλάνο, στη διάρκεια μιας πτήσης, αφήνει και πάλι ελεύθερες τις σκέψεις του. «Καμιά φορά, γυρίζω στο σπίτι και αισθάνομαι ότι η ζωή γλιστράει μέσα από τα χέρια μου και δεν θα προλάβω να τα κάνω όλα. Τα πάντα είναι προθεσμίες, μπερδεμένες σχέσεις, εκκρεμότητες, ασαφείς οδηγίες, επαγγελματικά ταξίδια που πρέπει να οργανωθούν και συνδιασκέψεις όπου πρέπει να μην παρεκτραπεί κανείς. Καμιά φορά αισθάνομαι πως όλα αυτά είναι πάρα πολλά για μια μόνο ζωή».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
